unutmak zor hemde çok zor geride kalanı unutmak,onun yerine kendinden vazgeçemilmek çok ama çok kolay...çok sevmeyeceksin aslında, bırakıp gittigini düşüneceksin sevmeden düşüneceksinki ayrıldıgında çok acımayacak canın, düşüneceksin ki canından bir parça almayacak giden ardına bile bakmayacak giderken, düşün aşık olmadan,sevmeden, sevdigin için ölmeden çok ama çok düşün,ben aptal ve vurdum duymaz ben bunların hiçbirini yapmadım ama çok sevdim onu severken ne kendimi ne de onu, ne bir başkasını düşündüm ,ben zor olanı başardım belkide neden zor olanı çünkü kendimi ona adamış kula kul olmuş, ona taparcasına sevmiştim,ya çok canım acıyorr şimdi ,düşünüyorumda şimdi ne gerek varmış ki kendimi parçalamaya,ben ne mi yaptım onun için kendimden vazgeçtim,hayatımdan vazgeçtim,gülmekten vazgeçtim,soguk demedim, sıcak demedim,sokak sokak seni aradım bazen caddelerin o soguk rüzgarlarında savruldum ama pes etmedim uzaklara baktım seni görebilmek için,her yanlız kaldıgımda aklıma geldin ,karanlıkta gözlerin ışık oldu bana,saçların güneşim oldu, gülen yüzün sıcaklıgım oldu,aklıma gelmiyo kimbilir başka ne delilikler yaptım kimbilir neler geçti aklımdan ama şimdi çok mutluyum şimdi sorularıma cevap buluyorum belki sen kadar degil ama o senin kadar güzel senin kadar tatlı aynı sen diyebilirim ama tek farkın gözlerin...senin HAYALİN beni avutan, ama gözlerin parlamıyor hayalinde bebegim, hayalinle avunan bu çocuk iki yıldır avundu ve avunuyor hala...