"Gözden ırak olan gönülden de ırak olur "derler,ninemden beridir işitiri dururum.Sanırım onun kide atadan miras.Büyük sözü dinlenmesinin sıkı bir taraftarı olsam da herzaman,galiba bu kez katılamıyorum.Belki "işine gelmiyorda ondan" diyerek tebessüm edecek beni tanıyanlar.Ama işin aslı şu ki ben bu sözün doğruluğuna önceden beri pek prim vermem.
Gönlümün tek bir kriteri vardır,o da samimiyet.Uzaklık, yakınlık palavrabence.Sadece kılıf ama minaresine göre pek biçimsiz seçilmiş bir kılıf.
Uzaklıklar,yollar,mesafeler,zamanlar...hepsi bahane,yüreksizliğin bahaneleri.Asıl olan adamlıktır ninem kusuruma bakma artık.Asıl olan inanmadığı şeyin arkasına geçmemektir.
Sevdim dedin mi ,gerisine ya nasip diyebilip göğüsleyebilmektir herşeyi.Beraberce sapasağlam durabilmektir.
Zamanla soğumuş olmak bahaneleri,uzaklık öldürüyor sevgileri...vs palavraları.Yazık bence çok yazık.Ninemin zamanında bile insanlar daha sadıkmış sevgilerine.Ki ozaman insanlar birbirlerine daha az yakınlarmış.Ama en büyük sevdalar da yine o tarihlerde kalmış.
Yani demem o ki; bütün mesele adamlıkta , sözünün eri olabilmekte, bir şeyi söylerken ,bir söz verirken önünü ardını düşünebilmekte.
Yani;diyorsanki ben gidemem , yorulurum ozaman hiç yola çıkmayacaksın.Gözünün götürmediği yokuşa hiç arabanı vurmayacaksın.
Bizim oralarda gönlüne yakın gördünmü birini,benimsedinmi ,sevdim dednmi...boşa gitmez o laf.Öyle kıytırıktan mesafelermiş, geçip giden zamanlarmış soğutamaz iki yürepin sıcağını.Yeter ki vefasızlık girmesin araya,yeter ki sadakatten şüpheye düşmesin insan.
Mesele adam gibi adam olabilmekte,mesele kocaman,bütün uzakları yakın edecek kadar kocaman bir yüreğe sahip olabilmekte.Gerisi laf sadece laf...Sadece kılıf...