Sabah en sevdiğim zaman dilimi...
Yeni bir günün doğuşu, duru,saf,arı...
Serin bir bahar havası ve bugün pazar..
Balkonumda yemyeşil küçük bahçem ve,yeşillerin arasında rengarenk çiçekler öyle şirindiler ki; uzun süre baktım,,
Küçük masamdaki beyaz örtü sabah rüzgarı ile hafif hafif salınıyordu..
Tek tük eşofmanlı insanlar ellerinde gazete ve pide ekmekleri ile sıcacık bir kahvaltı hazırlığındaydı..
Caddeyi boydan boya bir sıra olmuş yemyeşil ağaçlar süslüyordu...
Kuşlar yine sabah şarkılarını söylüyor cıvıl cıvıl..
GÜNAYDIN’
Bugün pazar..
Yalnız ve yorgundu çalan şarkılar yüreğimde oysa! ...
Eskittiğim bir günden yükler yüklemiştim sabaha ve büyüdükçe büyüyordu..
Yinede olsun varsın’ dedim! ..
Derin bir nefes aldım, yaşıyordum
Mavi bir gökyüzü, görüyordum
Gözlerimi yumdum, hissediyordum.
Ve yüreğim ve aklım benimleydi şükrediyorum..
Bugün pazardı...
Aylardan Nisan..
Bir omlet yaptım.Kızarmış iki dilim ekmek..
Kokusunu içime çektim..Anneciğim geldi aklıma..
Hazırladığı kahvaltı sofrası,kızarmış ekmek,taze kaymak ve bal..
Ahhh ahh nerde o günler özlemiyle derin bir iç çektim..
Çay olmazsa olmazlardandı,tatil sabahında en keyif aldığım sıcacık içecek..
Sehpamın üstünde gelişi güzel atılmış dergimi aldım..
Dün iş dönüşü küçük bir bayide,gazetelere bakarken ilgimi çekti ama yorgun olduğum için okuma fırsatım olmadı..

Ralph W.Emerson
Tanrının aldıklarını unutmadım!
Bir yazarın acı dolu kısacık özetlenmiş hikayesi..Okurken sanki o anları yaşarcasına yüreğime dokundu..Üst üste kaybettiği sevdikleri..
Hayat kırılgan,narin bir o kadarda acımasız kurallar koymuştu..
Bir insan bu kadar acıyı nasıl kaldırabilir di? ..
Yazmak; Acı çekmek,üzülmek,şaşırmak,delirmek,kızmak,nefret etmek, tüm duyguları yaşamak mıydı?
O kadar acıyı nasıl katlanabilirdi insan delirmemek için? ..
Ve diyordu ki son cümleler;

Dağ tepesinde bir çam olamazsan
Vadide bir çalı ol,ama en iyi çalı sen olmalısın.
Çalı olamazsan bir avuç ot ol bir yola neşe ver
Bir nilüfer olamazsan bir saz ol
Ama gölün içinde en canlı saz sen olmalısın..
Hepimiz kaptan olamayız, tayfa olmaya da mecburuz
Burada hepimiz için birer iş var
Cadde olamazsan sokak ol
Kazanmak ya da kaybetmek ölçü değildir..
Her ne isen onun en iyisi ol!

Sayfaları ilgiyle ve büyük bir beğeni ile okumaya devam ettim..

Rabındranath Tagore
’Kelebeğin ömrüne bir gün deme! .. o senin gibi ayları değil,anları sayıyor’
Biz insanoğlu hiç ölmeyecekmiş gibi pervasızca yaşamaya öyle alışmışız ki,Gözümüzün önünde olması gereken kısa ama anlamı büyük bir dip not! ...
Okudukça beslendi düşüncelerim..

SEVGİ’
Kaybedişler karşısında,zorluklar karşısında,acılar karşısında..yaşam dediğimiz tüm olgular karşısında..insanı güçlü kılan..yıkılmadan dimdik tutan SEVGİ..
İnsan sevgisi...
Bugün pazardı
’Ne telefonuma, nede çalan kapıya bakmayacağım’ dedim!
İşten, faturalardan, sorunlardan, tüm yorgun düşüncelerden uzak…
Tek ben..
Özgürce harcayacağım zamanı.
Evet bugün Pazar.
Düşünüyorum da;
Sadece mutlu etmek ve yararlı olmak için ne kadar sevgi ürettik?