YORUM MESELESİ

Şiir sanatıyla uğraşan ve şiir sanatından ayrı bir haz alan şiir dostları, aynı zamanda şiir sitelerinde paylaşıma açılan ve şiir seven okuyucuya sunulan - sanat değeri olsun olmasın - şiirleri okuduktan sonra kendi zaviyelerinden iki kelime ile de olsa yorum yapmalıdır.

Tabii ki bu yorum yapma meselesi bir zorunluluk değil ama, madem ki konu şiir sanatı, o zaman okunan şiirin müspet veya menfi yönleri ile alkışlanacak veya eleştirilecek tarafları açıkça belirtilmelidir.

Şiire / Şaire ufacık bir katkıdan niçin imtina eder şiir sevenler?

Şiiri / Şairi beğendikleri için mi?

Şiiri / Şairi beğenmedikleri için mi?

Şiiri hatalı buldukları için mi?

Yoksa başka mülahazalarla mı? vesair, vesair..

Bunu anlamak gerçekten mümkün değil.

Aynı şekilde yukarıdaki soruyu tersinden de sormak mümkün.

Sadece belirli şairlerin şiirlerine yorum yapan şiir sevenler bu yorumlarını niçin yaparlar?
...

Yorumlar öncelikle teşvik edici, yapıcı ve daha iyiye yönlendirici mahiyette olmalıdır.

Beğenilen bir şiire tebrik yorumu yapıldığı gibi eleştirilebilecek şiir de eleştirilebilinmelidir.

Kırıcı olmadan hatalar teşvik edici yol gösterici olarak izah edilebilmelidir.

Yorum yapılmadığı, hatası söylenmediği taktirde bir şair hatasını nasıl görür ve düzeltebilir?

Şiire meraklı olan ve kendini geliştirmeye gayret eden bir kimse için bu eleştiriler teşvik edici ve yol gösterici olabilir.

Esasen her okunan şiire çok kısa da olsa müspet veya menfi yorum yapılmalıdır.

En azından beğendim / beğenmedim şeklinde bile.

Öyle veya böyle, tesadüfen de olsa bir şekilde okunan şiire yorum yapmama hakkı pek de doğru gibi görünmüyor.

Her tür yazılmış yazı , okunmak içindir.

Bunu unutmamalı ve hakkını vermeliyiz.

Bir yazı veya şiir okunmamak için yazılmaz.

Yorum yapmama hakkı tabii ki vardır, isteyen istediği zaman kullanabilir, kullanılıyor da zaten.

Bu taktirde şiir sanatı adına bir gelişimden, ilerlemeden bahsetmemiz o derecede güçleşir.

Unutulmamalı..

Yazı / Şiir okunmak için yazılır.

Okunan eser de değerlendirilmelidir..

ÖMER DOĞANLI
Eylül - 2010