14/4/2010 ·





Yıldız yağıyor başımdan aşağıya ve yalnızlığım uzaklara gidiyor.

Duvara yazılan yazının son harfiyim. Cümlelerin de sonuyum. Anlatılmak istenilen ne varsa hepsinin anlamsızıyım. Tendeki benim. Diğer benlerinse en ufağıyım. Var olduğunu sandığım varlığımın da yokluğuyum.

Aralanmayan kapıyım. Kayıp eşya bürolarındaysa aranmayan eşyayım. Temizlenmeyen tozlu rafım. Unutulan ve yazılmayan kelimeyim. Köşe başlarının kuytusuyum. Dökülen ve toprakla bütünleşen sarı yaprağım.

Eskici dükkânının vazgeçilmeziyim. Sararmaya başlayan siyah beyaz fotoğraf karesiyim. Müze de sergilenenim. Dolapta duran gelinliğim. Sessizliğin değirmeniyim. Lambalı radyoyum.

Kuş uçmaz kervan geçmezim. Yolu düşmezim. Hattan kaldırılan durağım. Yakılmış ve yıkılmış tiyatroyum. Denizin dibiyim. Karanlık ormanım.

Şıkları olmayan sorunun cevabıyım. Renklerin karışımıyım. Ebruyum. Çekilen kopyayım.

Kitabın kenarındaki küçük notum. Silgilerin avıyım. Kibrit kutularına yazılan numarayım. Küçük tokayım. Patiğim.

Masalım. Kaf dağıyım. Dere tepenin düz gideniyim. Bir varım bir yoğum. Rüyalarınım. Cadı kazanıyım. Kırmızı elmayım. Balkabağıyım.

Seslenebilirsin ama adını koyamazsın.