Kimliksiz gecelerde yüzün yansır; yakamozun koynunda kalırım… Yüreğim sürgün ol(ma)sa da, yine de seni severim.

Yapraksız baharda dalım düşer; meyvesiz ağaçların yüreğinde kalırım… Ruhum solgun çiçek yüzü kadar mahkûm olsa da, güneşe; hani gözlerime yağmur yağ(ma)sa da, yine de seni severim.

“ Seni sevmemek demek; Allaha karşı gelmek, değil mi? Sen söyle sevgilim…”

( Nasıl olurda, seni sevmeyi bir an bile düşünemem… Bu idamım olmaz mı? Böylesine bir sevgiyi yüreğime kazımışken; nasıl olurda sevmiyorum, diyebilirim. Bu Allaha karşı şükürsüzlük olmaz mı? )

Biliyor musun? En çok “seni seviyorum” diyebilmeyi, seviyorum… İnan buna değersin… Yanılmıyorum sevgilim! Seviyorum…

Kimliksiz gecelerde aklıma düşüyorsun; çığlık-çığlığa haykırıyorum: yüreğimdesin sevgili! Yüreğimde… Tümcelerim çoğalıyor, ağlıyorum. Yıldızlar düşüyor, zaman durgun ve suskun… Sana yetişememekten korkuyorum.

“ Seni sevmekten değil; sevmemekten korkuyorum…”

Yüzyıllık bir aşka koşuyorum… Geride kalanların soluklarında atık zamanları harcıyorum. Sana koşuyorum. Çünkü seni seviyorum.

…bir an soluğum kesiliyor; şiire yaslanıyorum: sevgilim/ git-gide sen oluyorum/ ki parça parça etseler/ yine sende toparlanırım/bunu biliyorum…

Kimliksiz gecelerde yüreğime düşüyorsun. Ansızın çoğalıyorsun. Zamanından önce büyüyen bir bedenin şaşkınlığı içerisindeyim. Aslında hiç şikâyetçi değilim. Sadece böylesine sevmelere alışık değilim… Korkuyorum.

“ Aşkın bir adı da biz olalım… Ne dersin? “

Yüzyıllık bir aşka koşuyorum… Kaçamak yüreklerin suskunluğunu da alarak; belki bir ırmağı gözyaşıyla çoğaltarak… Çağlayarak sevgilim! Sana koşuyorum. Susamam artık!

Sevgilim! Yağmur üşüyen bulutlardan geldim. Bütün iklimlerin felaketinde, içimde sakladığım yenilgilerden kaçarak, yüreğine geldim. Kabul eder misin?

Her hayalinde sayısız cennet kapıları açılırdı. Çaresizdim. Sensizdim. Bilirsin beni işte! İçimde yaşarım aykırılıklarımı; hayata sataşırım ve yine sen gelirsin aklıma kimliksiz geceler(im)de… Yokluğunla, üzülme sevgilim! Ben senin hayaline de razıyım. Yeter ki sev beni…

Aşkın içinde kalan bir kadınsın; ne diyebilirim ki… Yüreğimdesin!


( yürek burkulmalarında ki tozlu yazılar–10 )

Emre onbey