Gün ağarmış, bakıyor, öğrenmeye çalışıyorum. Sen kimsin, ben kimim. Dokun, hisset, gülümse. Arkası karanlık mı? Aydınlık mı? bilinmez bir yerdeyim. Burası neresi. Burası hayat, burası dünyam.

Uğraşıyor, koşuyor, görüyor onlara benzemeye çalışıyor. En iyisi olmak için uğraş veriyor, herkes gibi olmayacağım hayat diyorsun da nafile. Bir şarkı vardı ya Tanrı istemezse Yaprak Düşmezmiş. Gayretderler, etmedim sanma sende biliyorsun. Herkes gibi ağlamayacağım, dertlenmeyeceğim diyordum. Dertleniyorsun be, sızlanıyorsun, kimse görmesin dertlendiğini, yalnız odalarda için içini yiyor. Toplum görmesin düştüğünü yine dimdik ayaktasın. Yoksa eş dost kaçar düşmeye gör. Düşmek parayla alakası yok heryerde böyle. İyiysen dostun var. Bildim bileli böyle. Her yerde...

Psikolog, Atalar, vs didin bu dünyada çalış, çalışta sonu bir hiç mi? Akıllı olmakta yetmiyor, yazmayınca kader. Pes ettim diyorsun artık acıtmıyor diyorsun kandırmayayım çok acıtıyor, hemde çok. Boşluk işte bu boşluk bu. Sevmek istiyorsun sevemiyorsun, iş istiyorsun vermiyor, diploma istiyorsun var ama işe yaramıyor. Ee ne olacak, birinin acıması kadar acı gelen, en kötüsü de bu olmalı. Korkuyorum senin bana göstereceğin ne varsa acı tatlı herşeyden. Güldürüyorsun kısa zamanda, üzüyorsun ardından. Çalma gelme diyorsun azcık tatlandırıyor gerisi çile.

Gençliğin kıymetini bil derler büyüklerimiz, gülüyorum ya. Ne yaparsan yap, olmayınca olmuyor. Bırak yürek sesini değil. Boşluğa o sizi sürüklüyor zaten. Hayat, isyan değil benim ki adım adım anlatmaların, yaşatmaların, okuma-yazma öğrenmek gibi bir şeysin sen. Böyle öğretiyorsun, öğreniyoruz acı da olsa. Elden ne gelir ki diyoruz. Kendimizi kandırmak mı yoo.

Herkesin hayatı varmış. Var da benim ki de başkaymış herkes gibi. Doğada yaşayanların hikayesi, benimki de başkaymış. Benzemez kimse kimseye. Lakin hayat yine aynı. Çektir çektirebildiğin yere kadar. Biz sana mahkumuz. Hayat yine de sana merhaba.