Sen benim için Hz.Adem’i cennetten kovduran yasak meyvasın.Yusuf’u kuyudan çıkaran bezirgan,Eyyub’u iyi eden sabır,İbrahim’i yakmayan ateşsin.Kurumuş topraklara bereket salan yağmur;evladını yitirmiş bir annenin haykırışısın.Sen artık sen değil bensin.Ben zaten sen olmuşum.Biliyorum,iflah etmez bu beni senden gayrısı.Mevlam layık görmediki sana beni.O yüzden aldı benden seni.Ama ŞAHİT OL YARAB,ŞAHİT OL YARAB,ŞAHİT OL YARAB.Rûzî mahşer günü kurulunca mizan,atsınlar beni,atıldığın yerin en dip köşesine.Nasip olmadı dünyada senle olmak.Yalvarırım Yarab.Mahşerde kavuştur beni.Yüzünü göreyim yeter.Nefesini hissedeyim yeter.Bütün günahlarını bana,sevaplarımı sana versinler.ama burada olmasa ötede kavuştursunlar bizi.Sen benim gerçek anlamda sevdiğim ilk ve son kişi olacaksın.Kalbimi kavuşacağımız gün için saklayacağım.Andolsun girmeyecek oraya senden başka hiç kimse…
Evlensemde,mis kokulu çocuklarımda olsa;sevemem senden başkasını.Bilmiyorum.neden böyle.Ama sevemiyorum senden başkasını.Olmuyor.Yapamıyorum.Seni unutamıyorum.Elimde değil.yeter gayrı,ya sen gel bana;yada ölümüm gelsin…