Asıl acı veren onun yaşadığını bilmek,ulaşamamak öyle değilmi.Sesizce yakınırsın ama hep

şunu düşünürüm ben onu içimde kötüleştirmeden yeni bir sevgiliye saklayacağım.Aşk’la

bağlanırsınız birbirinize hep iyi huylar ön plandadır ne zaman sevmek kelimesi başlarsa

anlarsınız uzaklaşıyorsunuzdur,kaybetmemek için öyle fazla yorarsınız ki kendinizi ama

her sevda’da bir ayrılığı yaşar.Size kalan onun iyi huylarıdır aslında.İlk anlarınızı

hatırlamak istersiniz,yalnızken kızarsınız belki fakat yinede içten içe yüzü gelir aklınıza

neydi esmer,iri gözli sevgilim diye...

İşte acı başlar.Yatağınızdayken yanınızda istersiniz onu sarılmak,kendinizi

anlatmak.Yoktur ve olmayacaktırda.Hayaller seni bağlar,düşlerinde hep onu düşünür

onunla konuşur,dalarsın zaman geçer...

Sesizlik gelir boğulursun kendi yüzlerinde hata aramayın çünkü ban aramam.Aşk’tır insanı

yaradan ve inanın ama üzülürek söylüyorum bir başkasındadır veya uzaktır

senin sevginden.Şimdi dahada aşıksındır ona ellerini başına koyarsın ayaklarını çekersin

kendine ağlarsın inanmayacaksınız ama isyan bile edersin.Ben sevgiliyi artık düşlerimde

arıyorum çünkü ben kimi sevdiysem ilk önce ailesini sevmem gerekirsdi çünkü hep eksik

alileleri olurud sevgililerimin.Bana dönün ve dünyanızı genişletin,özleme batmış ne kadar

sevgilim ah dediğiniz varsa açın içinizi ,ben sahip çıkarım onlara ama ne olur

kötüleştirmeyin içinizde.Öyle saf ’tır ki aşk bir tek buna ağlayın ve olgunlaşın...

Gözleriniz hep ona bakar dışarıda ve tanıştınğınız yeni kişilerede ona bakar gibi

bakarsın,yoktur...

Ama ne olur aşkı kötüleştirmeyin içinizde,açın bana kendinizi bilin ki saf’lık insanı insan

yapandır ve acılara tutunmak onunla arkadaş...

Ayrılık olur asıl ayrılıktan sonra başlayan aşktır...

Sevin onu ama kötülük geçmesin o güzel derinliğinizdeki düşlerinizden...

Not:Okuyan herkezden tek ricam bu yazıya yakınlıkta iseniz ulaşın bana...düşlerdeki sevgimle...bülent...