Öyle bi anda gel ki benim dünyama..herkese her şeye küskünken,suskun ve

yorgunken seni bulayım karşımda..öyle bi insan ol ki ben hakkında düşündüklerim için pişman

olayım ve öyle bi yoldaş ol ki bana seni bulduğumda ruh ikizim diyebileyim ben…

yüreğimin,bedenimin,ruhumun aslında bir başına olmadığı için sevinebileyim..öyle bi keşfet ki

beni;gözüme baktığında anlayabilesin aslında ne derdimin olduğunu..öyle bi hayat

yaşayalım ki senle;çılgınca gezip eğlenelim birbirimize hayatın anlamını öğretebilelim ve

yine öyle bi hayat yaşayalım ki senle;acımızı dindiren yine biz olalım…Öyle boş yaşamayalım

ama;dünyanın fani olduğunu bilerek hem bu dünya hem de ahretimiz için yaşayabilelim…

kalbimiz kırıldığında öyle güzel sözler yazarak ya da birbirimizi kandırmak için

uğraşmayalım mesela…öyle çok fazla güzel söze de gerek yok ki; zaten gözler kalbin

aynası değil midir?…öyle bi kişilğin olsun ki nerde ne zaman durabileceğini

bilesin..hatalarımızı yüzümüze vuran değilde onları örtebilen olalım mesela…öylesine ağır

başlı ol ki; ulu orta bakamayalım birbirimize…öyle bi hayat arkadaşı olalım ki yine; birileri

bize imrensin diye değil bize ‘’biz’’olduğumuz için özenelim…sen öyle biri ol ki benim, sen

ve geçmişin hakkındaki fikirlerim son bulsun seni tanıdığımda…VE öyle bi zamanlama olsun

ki gelişin seni gördüğümde ‘’dünyama hoişgeldin..’’ diyebileyim ben…