Hoşgeldin Eylül...Hoşgeldin Dünyaya, Hoşgeldin yüreğimize, hüzünlü bir mevsime, bahar kokuları getirdin...Örselenmiş düşlerimizi onardın, umutlarımızı tazeledin adına inat...

Dilerim hiç pişman olmassın doğduğuna. Hiç ’ Anamdam emdiğim süt burnumdan geldi!’ demezsin. Başın öne eğilmeden dimdik yaşarsın. Gözünde yaş, yüreğinde keder barınmasın. Ağlasan da ağlayacak bir omuz, bağrına yaslanacak bir yürek hep yanında olsun...

Hoş geldin Eylül...Eylül ayında bahar yaşattın bize...Hüznün adını sevince çevirdin. Yaşamında hiç ’keşke’ lerin olmasın. Hep ’İyi ki’ ler içinde yaşa. Gülen yüzüne gölge düşmesin...

Hoşgeldin Eylül...Seni kucağıma verdiğinde annen, annemi daha çok anladım. Hem sevindim hem korktum sizler için. Çünkü; bütün çocukların senin kadar şanslı olmadığını düşündüm. Sen çok şanslısın Eylül... Sevgi dolu bir anne-babanın kucağına doğdun...Senin doğduğun anda biryerlerde kimbilir kaç çocuğun çığlığı duyulmuyor, istenmediği için düşürülmeye çalışılıyor, Issız bir yerlere bırakılıyor, hatta çöp tenekelerine atılıyordu sessizce, acımasızca...
Dilencilik yapması için kolu, bacağı kesilen çocukları düşündüm Eylül, üzerlerinde sigara söndürülen çocukları, çocuklarını sermayeye çeviren sorumsuz,bencil ana babaları düşündüm Eylül...Organlarını almak için kaçırılan çocukları ve savaşlarda emzikleri ağızlarında ölen çocukları...Hiroşima’ları ve Başka bir kıtada ki aç çocukları ... ’Akbaba ve çocuk ’ fotoğrafı geldi gözümün önüne Eylül, içim ezildi, ben ezildim... Utandım Eylül, çok utandım...Çöpe hoyratça ekmek atanlar geldi gözümün önüne ve çöpten ekmek toplayanlar Eylül...Sonra bunları görüp isyan eden ana babaları hapse atılan, işten atılan,işgenceler gören çocuklar geldi aklıma...Erkenden büyümek zorunda kalan hem çalışıp, hem okuyan onurlu çocuklar geldi aklıma ,benim gibi Eylül benim gibi, bizim gibi....

Hoşgeldin Eylül’üm, Herşeye rağmen hoşgeldin...Bir gün mutlaka güzel günler göreceğiz. Gemileri maviliklere süreceğiz. Ben inanıyorum. Sen de inan, sen de inan ne olur!...