Seni ben büyütücem kızım..alın yazım..daha çok küçük yaşın..babanı anlaman için var daha zamanın..

sen dinle sadece,annenden yadigar beşiğinde..em parmağını yine,bir ağla bir gülümse,nede olsa hayat henüz tozpembe..babanı net görüyormusun? o bile şüphe..
neyse kızım ben anlatayım sen dinle..

18 lik bir cehennemdim evlendiğimde annenle..bıyıklarım terlememişti henüz…nasıl olduysa,tanıştık bir yolda..kaybetmiş sokağını,bana baktı,yaklaştı....tarif ettim,”teşekkürler” dedi,adımlarını esirgemedi..peşinden baban da gitti ve sabaha kadar kapısında bekledi..işine giderken annen, baban hep takip etti.annen hiç bilmedi...

fark ettiğin de beni 19 luk bir durgun suydum..dayanamayıp adını sordum.yinemi sensin dercisine bakarken annen,boynumu büktüm.kısık sesiyle EYLÜL diyince hayata döndüm.velhasıl o gün bugün benim doğum günüm.sonra her gün buluştuk.her öğlen molasında aldım,köftecide oturduk..martılara baktık,sahillerde dalgalandık,zaman zaman ağladık,kavgalar yaptık,ama hep sadık kaldık.

20 sinde uğurladı beni askere..meşhurdu o zamanlar Esmeray’dan gel tezkere.bir ranzanın altında şafak sayarken,bana mektuplar yazardı annen…meydan okurdum,dosta düşmana.sayılı günler güneşe ulaştığında,biletimi alıp yola çıktığımda alfabem kavuşmaktan ibaretti..terminale vardığımızda siyah saçlarıyla beni bekleyen senin annendi..ağlamaktan seni seviyorum bile diyememişti..

sonra kızım, bir ilk bahar akşamı buluştuk cennet çay bahçesinde.babanın ellerine güller çok yakışmıştı, görmeliydin sende,birde üstümde takım elbise..hazırdım evlenme teklifini etmeye..annen ise gülüyordu durmaksızın benim bu acemiliğime.hayatımda hiç etmedim ki,nerden bilecem dimi..toplamışken cesaretimi,tutmuşken elini,garson çay getirdi..ben sinirlendim annen gülüverdi..tespihimden bir boncuk daha atarken ipin ardına, yakından bir ses “evet” dedi.annen parmağını çoktan uzatmıştı başımı kaldırıp baktığımda...velhasıl taktım yüzüğü sonunda ve başladık aynı çatıda hayat kavgamıza..tatlı ve güzel..

2. senemizde seni istedik kızım delice..yatağını döşeğini papuçlarını adını herşeyi hazırlamıştık..doktordan gelecek habere kalmıştık.iş dönüşü verdi annen haberini.kızım geliyordu gözümdeki yaşlarla..bir dünya daha oluyordu tek göz odamızda..babası iyi bakacaktı hem anasına hem kızına,tabağı,kaşığı,yastığı, yorganı olmasa da..

aylar geçti..annen sana 8 ay 17 günlük gebeydi..bir gece kaldırdı beni..DİNLE KIZIM UYUMA ,BURASI ÖNEMLİ....

gittik hastaneye.korku ve endişeyle.birazda neşeyle..sen geleceksinya o sebeple..yoğun bakıma aldıklarında anneni,bir paket sigara çoktan bitmişti..eylül yaprakları içime işlemişti..önce hemşire geldi,baktı uzun uzun..sonra doktor peşine.baktı gözlerime.korktum.bir kızınız oldu dedi,dayanamadım öptüm.haykırdım zıpladım.sanki ben doğmuştum..oturttular beni bir köşeye.dediler ki; “şimdi bizi iyi dinle”..”bakmakla yükümlüsün küçük EYLÜLE”..”annesi olmasa bile”..”kızını al git”..”annesi burda dursun..””BAŞIN SAĞOLSUN....””

babanı tutamadılar kızım.dağıttım yıktım..seni verdiklerinde sustum...sadece sustum.......
şimdi 1 yaşını kutluyorsun..doğum günün kutlu olsun...
baban______
uğur KÖKSAL