Neyse, yakındır gitmelerim çok uzağa olmayacak ama belki tamamen kopacağız; belki de hiç ayrılmayacağız bilemiyorum karar veremiyorum. Bedenim kopacak senden, ruhlarımız ise hep beraber olacak bunu hissedebiliyorum. Çünkü biliyorum sen de benle hislerinle konuşuyorsun, bakıyorsun, söylüyorsun, beni hissederek benle yaşıyorsun. Seviyorum bu halini hiç değişme isterim ama,, kapıya vurup kaçan çocuklar gibisin bir kere geldin, kapıma vurdun ve bir daha hiç uğramadın yoksa sen o yaramaz çocuklardan değil misin? Yazık halbuki ben seni onlardan zannetmiştim neyle avutayım ki kendimi ….ne yanımdasın ne evimde ne odam da ne şehrimde….ben ne yapayım olmayan var oluşunla mı avunayım!Sıkılmam sen beni zaten bilirsin ,bilmem deme şimdi bilirsin bilirsin..tamam arada küsüyorum kızıyorum sana ama olur böyle şeyler aramızda. Aldırış etmiyorum hem belki de sen en iyisini yapıyorsun her şeyi zamana bırakıyorsun…her şeyi zamana bırakıyorsun, çünkü geçireceğimiz bir ömür var seninle.. Bak söylüyorum yine hayal değil plan bu ,sen demiştin bana hayaller gerçekleştirilmez ama planlar farklıdır diye..artık ben de hayallerle planları ayırt etmeyi öğrendim büyüdüm, ben eski ben değilim. Seninle büyüdüm ben, sen büyüttün beni bazen ağlatırdın bazense gülümsetirdin. Sen beni acı tatlı büyüttün, bu zor hayatta elimi tuttun güven verdin ama öyle tuttun ki hiç bırakmayacak gibiydi ve bıraktın.Sanki en yüksek zirveye çıkıp ta kazandım! diyemeden düşmüşüm gibi hissettim bunu da sen yaşattın bana hiç çekinmeden gocunmadan evet dediğini duyuyorum zaten çekinme ben senin bu vurdumduymazlığına alıştım başka seni kabullenemem kabullenmesem ne olur ki..hiçte denemedim..deneseydim belki…..