Aşk mı, sosyalleşme çabalarım mı?
Yoksa sanmalarım mısın, bilmiyorum.

Bildiğim tek şey varsa, o da aklımın senle meşgul olmasıdır. Nasıl olmasın! Adım deliye çıkacak diye korkar oldum. Uzaktan bakıyorum acaba o mudur diye. Yok, yine yanılmışım, sen olamazsın ki, ben nerdeyim sen nerdesin kim bilir.

En derin korkularımın başına yazdım seni, hangi sosyalleşme çabası beni bu kadar korkutabilir? Bir de aşk insan korkutur mu onu bilemedim.

En güzel yanı ne biliyor musun, sen bilmiyorsun bunu aslında, korkmama da gerek kalmıyor böyle olunca, kapımda olmazlar olmuyor böylece...

Bazen, hadi söyleyeyim diyorum yine vazgeçiyorum, sen bilmiyorsun teklifimi bir kere yapıp arkamı dönüp gittiği mi, ya hep ya hiç benimkisi, neyse ben gidiyorum…

Belki aşktır, belki sanmalarımdır ne bileyim?!

Kaybetme korkusunu, hayır olmazları bastıran bir şey var bende:
O da uzaktan da olsa sevmek..........