Eleştiri bir görüş, bir düşünce, bir yazı, bir nesne hakkında olumlu yada olumsuz görüş bildirme, yorum yapmadır. Eleştiri çeşitlidir. Başkalarını eleştirme var, özeleştiri var. Olumlusu, olumsuzu, insanı kaza getireni hatta insafsızcası dahi var.
Eleştiri insanların direkmen duygularına hitap eder. Yaptığımız olumsuz eleştiri ile insanların atardamarını kesmiş, şartellerini indirmiş olabilirsiniz, bunun sonucunda da tatsız şeyler olabilir. Yaptığınız olumlu eleştiriler ile de insanları bir gurur komasına sokabilir hatta benlik denizinde kaybedebilirsiniz...
Bence eleştirilmek güzeldir. Çünkü insana yol gösterir, hatalarını gösterir eleştiri. Bu eleştiriler insafsızca sınırına kaçmadığı sürece, insanların hatalarını gösterdiği sürece ve aynı zamanda yol gösterdiği sürece.
Eleştiri konusunda da bizim büyük hastalıklarımız var aslında. Öyle zalimane ve insafsızca eleştiriler yapıyoruz ki, bu bize pahalıya patlıyor. Bizi ayrımcılığa sürüklüyor, bölüyor, parçalıyor ve bizde bundan bihaber oluyoruz. Sırf insanları ve düşünceleri eleştiriyorum diye de onlara hakaret ve de küfür edemezsiniz. En basitinden iki gün sonra aynı duruma bizde düşebiliriz. Bence hiçbir şeyi insafsızca eleştirmemeli. Her şeyi tadında bırakmalı.
Eleştiri konusunda da hastalığımız var dedik. Evet var. Hem de bizler aramızda. Ortaya bir -cı,-cu meselesi atmışız, sonrada başlamışız birbirimizle didişmeye, eleştirmeye. Şucular şöyle, bucular böyle. Öbür tarafta Anadolu’nun yağız delikanlılarına bin bir çeşit zehir enjekte edilmektedir. Biz ne yapıyoruz? Birbirimizle didişiyoruz. Bulgura giderken evdeki pirinçten oluyoruz. O zehirlere panzehir olmamız gerekirken ’’ne halleri varsa görsünler’’ tarzında tavır takınıyoruz. Halbuki herkes kendi hatalarını görse, güzelce özeleştirisini adamakıllı yapsa her şey yoluna girecek, bu ülke bir yerlere gelecek.’’Mesleğim haktır veya daha güzeldir demeye hakkın var fakat yalnız hak benim mesleğimdir demeye hakkın yoktur.’’ Zannımca anlatmak istediğimi bu söz anlattı.
Eleştirinin bir de özü vardır. Yani insanın kendi kendisini eleştirmesidir. Bu her babayiğidin harcı değildir. Çünkü insanoğlu için hatalarını görüp, hem de onlar bizim hatalarımızsa, eleştirmek zor iştir. Zaten çoğumuz bırak eleştirmeyi hatalarımızı görme fedakarlığında bile bulunmuyoruz.
Sonuç olarak eleştirimizi dikkatli yapmamız gerekiyor. Eleştiri yapıyoruz diye birşeyleri yıkmaya, kalpleri kırmaya hakkımız yok. Özelliklede bizi, başkalarına gerek duymadan bölen, parçalayan eleştirilerden uzak durmak zorundayız.