Rüyalarım dahi karabasan,yaşamım gibi,gözlerimi açsamda aynı her sabah, ağlamak duyulmuyor artık.

Sanki bir yaban atın üstündeyim bir yandan bir yana serpeleniyorum..Düştüğüm
kuytu gözlerin. Hani tutacaktın düşerken ,hani ses olacaktın yüreğime, hani hani herşey güzel olacaktı....

Yoksa,anlıyormuyum herşeyi, herşeyin boş olduğunu gözlerinde..

Değiştim ben,nerdeyim ben!.Bir boşluğa düşmüş sis, göremiyorum birşey; ne oluyor; yok hiçbir anlam,kimim ben!.

Nerdeyim ben!...

Karışık içimdeki duygular,her duygum; kaymış gitmiş benliğimden.Nerde diyorum gel diyorum hayat.

Umudum yitik, terketmiş beni hayat . Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, istiyorum ki gel
sin, hayat can bulsun bedenimde; gözlerimde umud olsun.

Şimdi, derbeder bir tenin içinde yuvarlanmaktayım.Boş bir uçurumdan kuytu yalnızlığa, yanmıyor canım.