Belki sen farkında bile değilsin... Her gün, her saat, her an beni ne kadar yaraladığının. Bazen, geçenlerde senin yüzüme haykırdığın gibi "SENİ TANIDIĞIM GÜNE" lanet diyesim geliyor. Yapamıyorum ki... Çaresizim. Beni çaresiz bıraktın. Öyle sevmişim ki seni... O an yüreğim başlıyor isyana, inlemeye, titremeye ve de kanlar sızdırmaya... Eriyorum için için.
Her şey yapabiliyorum da, sensizliğe evet diyemiyorum bir türlü. Çok soruyorum kendime... Neden bu denli sevdim seni? İsyan ediyorum bu soruya da, kalbimin bu denli sevmesine de... Sonra düşünüyorum. Sanırım sen bu denli sevmedin beni. İpleri bir kopardın... O koparış. Aradan günler geçti. Nerde ise haftalar, aylar dolacak. Arayıp
sorduğun yok... Neden diyorum kendi kendime günlerdir? Cevap bulamıyorum... geçerli bir sebep yok ki. Nasıl bulayım. Bana bir ceza verdiğini düşünsem, hayır olamaz. Ceza gerektirecek suç hatırlamıyorum. Nazlandığını varsaysam, belki amma... Doğum günü, bayram gibi özel günler geçirdik. Öylesi özel günlerde aratmayacak kadar naz olur mu? Cilve de değil... Çünkü, kilometrelerce uzaktasın benden... Ne olabilir ki? İşte zor gelen soru bu... Buna cevap bulamıyorum bir türlü... Hiç düşünmek istemediğim bir ihtimal geliyopr aklıma. Aklıma gelmesi bile beni korkutuyor. Buz gibi oluyor kanım.Damarlarım donuyor... Hayır, hayır o ihtimali hiç düşünmeyi istemiyorum. İnsanız, olabilir belki...
Fakat sevda o kadar basit değil ki. İnsan bir kez sevmeye görsün... Nasıl vazgeçer? Geçebilir mi acaba? Bu yaptıklarının tümü beni unutmak için olabilir mi ki?! İşte yanarım o zaman. Resmen ölürüm ben... Onu çok sevdim çünkü... Ömrümde hiç sevmediğim kadar.
Uğruna ölecek kadar... Ayrılsa da ölesiye sevecek kadar. Sevmeye devam edip onun sevdasıyla ölecek kadar...
Ne mesajlar attım. Ne şiirler yazdım. Deneme yazılarımda ölüler gibi yalvardım. Sevdamı haykırdım... Sonu bu olmamalı... Maddi manevi bir çok kaybım oldu uğruna... Tüm bunlar boşa mı gidecek şimdi...Hayır, bu kadar basit olamaz aşk dedikleri. Bu kadar nankör olamaz sevda dedikleri...Umudumu yitirmemeliyim. Sonu ne olursa olsun, sevmeli, sevilmeyi umut etmeli, tüm varlığımla yaşamalı, yaşatmalı umutvar olmalıyım.
Eğer mücadeleyse çaremiz? O savaşta yer almalıyım. Ve muslatı hak etmeliyim. Edeceğim güzelim.Kendi kendime söz verdim. Vuslat için ölümü bile göze alacağım.
Sevdam için sana canımı kurban edeceğim.... Çünkü ölesiye sevdim seni... Ölesiye seveceğim.

10.09.10
Suat TUTAK