On iki yaşımdayken yine her bayramda olduğu gibi sabah kalkıp yeni aldığımız kıyafetleri büyük bir sevinçle giyip caminin yolunu tuttuk.Namazımızı kıldıktan sonra arkadaşlarımızla buluşup bayramlaştık, yakınlarımızla bayramlaştık, el öpüp harçlık aldık vs.
Gelgelelim ki bayramların vazgeçilmezi olan o şeker toplama sefası sarmaya başlamıştı bizi.Evden aldığımız o koca koca market poşetlerini tıktık cebimize tuttuk evlerin yolunu.Hatta arkadaşlarımdan birisi de çuval getirmişti evet şaka değil aklıma geldikçe hala gülerim.’Yuh bu çuval ne’ deyince de gerekçe olarak evdeki 7 kardeşini göstedi bize anca yetiyormuş.Ha birde bizim arkadaşlarımızın öyle anlayışları vardı ki bayramda en çok parayı kim toplamışsa o kişi o gün el üstünde tutulur çok param var diye hava attıkça da diğerlerinin aklına sinsi sinsi fikirler gelir o paraları yeme telaşı başlardı herkeste.Parayı yedirmek istemeyince de dışlardık.Nitekim o paradan az da olsa faydalanılırdı.
Neyse tuttuğumuz evin yolundan devam edelim.İlk olarak lüks,gösterişli evlerin kapısını çalardık çünkü hep güzel şekerler, çikolatalar oralardan çıkardı.Böyle yapa yapa bayağı bi şeker toplamıştık ve bomba haber şimdi geliyor.Öyle bir evin kapısını çaldık ki gülsek mi ağlasak mı bilemedik.Evden yetmişli yaşlarda bir yaşlı teyze çıktı.Ayakta duracak hali yok.Beyaz saçlı, paşabahçe camlı gözlükler ve boynuna takmış olduğu bir tesbihle çıktı karşımıza.Buyrun çocuklar ne istediniz dedi.Bizde hep bir ağızdan iy bayramlar dedik.Teyze şöyle gözümüze baktı beş on saniye allah allah dedi bugün bayram mıymış.Sonra kapıyı biraz aralık bırakıp ağır ağır gitti içeri.Bir geldi ki bize ne getirdi dersiniz.Bir kasenin içinde ağzına kadar dolu toz şeker, bir de içine derin tahta çay kaşığından koymuş.Tabiki bizim elemanlar dumura uğramış bir şekilde bekliyorlar.Kimsede çıt yok.Teyze dedik çok teşşekür ederiz.Hiç arkamıza bakmadan çıktık gittik :) böyle bir anımdı buda