Belki de elimin titrek olma sebebi de;kaynağını yırtarcasına belli eden miğde bulantım gibidir.Kendimden bile inkar ettiğim bu dramatik kararmalar;hayatımın nerdeyse tümünü kaplamıştır zannedersem.Dimağımda güzel hatıralar;parıltısını belli edemezken içimdeki trajedi üçgeninde;hayatımı domine eden ardışık gölgeler bir karabasan gibi üzerime çöküyor...

Bazen kafamın girdabında canlanıyor;şu kalemlerin dili olsa acaba bana ne fısıldar?Kendilerine yaşattığım titreme kaynaklı atakların hesabını nasıl sorar bana?Yazdıkça bitmeyen ve kağıda döküldükçe kaleme kan kusturan denemelerime nasıl küfreder?Belki de bu sadece benim kafamın yalınlığı ve hayalgücümün bitip sönen bir bir mum misali tükenişidir.Bunu düşündüm;belki kalemlerin dili olsa benim girdiğim sisli bunalımı çözer,dönüş biletini alamadan çıktığım yolculuktan beni döndürür sandım bi an için...

Trajedilerimi yırtıp atıyorum her seferinde.Ama kalbimde beliren anlık bi ışık,tüm düşüncelerime hakim oluyor,adeta bir dikdatör gibi hükmediyor...

Girdiğim bu dramatize savaşlar,karanlığa rehin bıraktığım geçmişimi hatırlatıyor bana.Hep aydınlıkla kavga ediyor karanlıklarım ve her seferinde karanlık üstün çıkıyor beni uçuruma iter bi güçle.Kaosa sürüklenen beynimin kurtarıcısı tayin ettiğim anlar şimdi beklentilerimi darma-dağın ediyor.Mantığım o anların hiç yaşanmamış olmasını uman kalbime gerçeği vuruyor aksası bir işkence yaparcasına...

Geçmişim şimdi girdiği tozlu raflardan çıkıyor ve bana bişeyler fısıldıyor.Gecenin ürkek sesi karanlığa karışıp daha da anlaşılmaz ve azap veren bi hal alıyor.Ben onu sakladığımı sanarken,geçmişim bana herzaman birlikte yürüğümüzü hatırlatıyor ve beni kendine çekiyor...

Şimdi geçmişime doğru sürükleniyorum.Bu yüzden geleceğim sansürlenmiş bir film misali belirsiz ve altyazısı hiç değişmiyor.
Sürekli aynı şey yazıyor:Karanlık…

16.11.2006
Mehmet