Hayatımı düzelttin önce,güzel bir gelecek vaadettin apayrı gözlerinle.Bir tutsak olmayı kabul edip kalbimin kapılarını açtım sana,anlamı oldun herşeyimin.Hapsolduğum bu sevgiyi kirpiklerime kadar taşımama,cismini görmesemde birileri yardım etti..Seni andığım her gece yüreğimdeki kuşlar firar edecekti tutmasaydım eğer..
Sonra fırtınlar aldı götürdü elini hayatımdan koparıp.Güzel bir boşluğu dolduruyordun oysa ki yar..Seninle aşkı tattım ben,seninle hayatı öğrendim ve gerçek olan ne biliyormusun ? Ben seninle öğrendim mutluluğu.Yaşıyorum yine öyle veya böyle ama ben yine sende olduğum için.Çünkü seviyorum seninle olmasada sende olmayı..
Sanırım bana aşkı öğretti hayat.Acısını inanılmaz çekiyorum.Ama bir yandan da haz veriyor saatlerce ağlamak.Özlüyorum kokunu,tenini,sana dair olan herşeyi.Senin hasretin yakıyor beni.Bir ’hiç’likten bıkmıyorum.
Seninle ama sensiz yaşamak işte tek yaptığım.Eksikmiş sohbetlerimiz ama solgun yüzümdeki güller buna rağmen aşk şakıyordu.İstiyorum evet ! Seni seninle yaşamayı yeğliyorum,seni sohbetin en olmayan rengi kılmayı yeğliyorum.Zamanın önemi yok..Gözlerine sen’li baksam,yüreğine ben’li duygularla aksam.
İmkansız dünya bırakmıyor en güzel yakamızı.Senli dudaklarda sensiz kayboluyorum.Ben sen konuşurken hala dinliyorum.Aşk en derin sen konuşurken yaşanılası..
Ya sen yüreğine hiç aşk değdirmedin ya da ben her karede olduğum gibi aynıyım.Masum oldukları kadar temiz hıçkırıklarımıda boğazıma diziyorum.Güzel özlemleri bile bir sıfata sokamıyorum.Hasretin,özlemin en güzel hali sensizliği.Ben hayallerimle yine sendeyim..