Sessiz gecelerin uçsuz bucaksız karanlığında yaşıyoruz hayatı. Bazen sessiz sedasız, bazen de fırtınalı günler bekliyor yaşamın kıyısında; bizleri. İyiyi de yaşıyoruz bu derin maviliklerde, kötüyü de görüyoruz sessiz derinliklerde. Sevgiyi tadıyoruz bazen açık ufuklarda, sevgisizliği de hissediyoruz unutulmuş karanlıklarda. Hayatın bize verdiği güzellikleri değil, bizden alıp götürdüğü nicelikleri hatırlıyoruz her ayrılık saatine erdiğinde ömrümüz. Bitmeyen günler, geçmeyen dakikalar ve ulaşılması imkânsız aydınlık geceler.

Yıldızların umursamaz parıltılarını seyrediyoruz köhne karanlıklarda, ay ışığının altında gizlenen yakamozları görüyoruz uzak diyarlarda. Sevgiyi özlüyoruz bazen unutup hayatın gerçeklerini, sevmeyi unutuyoruz bazen de çalkantılı günlerin çaresizliğinde.

Yılmıyoruz ne hayattan ne de yaşamdan, bekliyoruz bizleri alıp götürecek zamanı; bu diyardan. Çareyi seviyoruz çaresizliği değil, sevgiyi özlüyoruz sevgisizliği değil, yaşamayı bekliyoruz hayatı doyasıya ölmeyi değil.

Biz VATANI bekliyoruz uçsuz bucaksız maviliklerde, ilerliyoruz bizlere eşlik eden derin sularla birlikte, sonunun gelmeyeceğini bilsek de.