hayat bir tiyatro sahnesidir.çoğumuz tiyatroyu severiz.bir karakter canlandırmak,herkesin ideal bir fikridir.zaten bu hayatta hepimiz ayrı karakterlerde yer almıyor muyuz?
bazen mutsuz olup ta mutlu görünmek,birini sevipte nefret ediyormuş gbi görünmek veya özlediğimiz kişiyi görünce arkamızı dönmek...işte bunların hepsi birer tiyatro parçasıdır.
Bir gün yaşadığımız tüm sahneler son bulacak.bir hayat sahnesinde,istediğimiz
amaca ulaşmak için kendi rolümüzü kullanmamız gerek.
İnsan ne hissederse onu yaşamalı ve göstermelidir.ama çoğumuz,oyun oynamayı severiz.geçmişinden kaçıp,geleceğine(gerçekleşmemiş emellerine)sığınarak teselli arayanımız vardır elbet.insan kalbini birtakım olaylardan sonra kapatırsa,bir gün kendini
kendisiyle baş başa bulur.yeniden birşeyler canlandırmak istese de,etrafındaki herkes kaybolmuş,yeni izlenimler peşine koşmuştur.ne varsa içimizde,ister bizimle kalsın;ister çıkarıp atalım bir kenara.
ama elbet;her insan bu hayat denilen tiyatro sahnesinde sonsuz bir karakter canlandıracak ve yeri,hak ettiği gibi daimi tek bir karakterdir.o da insanın ta kendisidir.