Sabah eşimi işe uğurladıktan sonra, yatak odasını topladım. Ev işine başlamadan bir an önce halledeyim diye düşündüğümden, bankaya gidip, annemin günü gelen emekli maaşını çekeyim dedim.

Resmi evrakları koyduğum dosyadan annemin bankamatik kartını, diğer bir banka kartını da alıp, evimizin alt tarafındaki cadde üzerinde olan şubenin yolunu tuttum. Neyse ki sırada fazla
bekleyen yok .

Önümdeki parasını alıp gidince, kartı taktım, şifreyi girdim, bir de ne göreyim, hesapta geçen aydan kalan, dört lira küsur bir miktar!

Allah Allah nasıl olur? Annemin üç aylığını her zaman maaş alınacak ayların ikinci günü alıyoruz. Bugün de Eylül’ün ikisi, hem de maaş ayı, herhalde dedim kendi kendime, maaş günü değiştirildi. Durumu anneme telefonla anlatana kadar, evi zaten kendi evime çok yakın, gidip de anlatayım.

-Anne sana Fatih’e yol göründü, cüzdanını al, şubeye bir sor bakalım, maaş günü mü değişmiş? Ya da yarına kadar bekle, ben bir daha bankamatikten bakarım, yatmamışsa yarın gidersin. Oruçlu oruçlu onun şubesine gitmesine gönlüm razı olmuyor.

Biraz hal hatır, alınacak bir şey olup olmadığını sordum.

-Anne ben marketten alışverişimi de yapayım, evde hiç iş yapmadan çıktım, deyip vedalaştım.

Her zaman bütün mutfak ihtiyaçlarını karşıladığım marketimize girdim, gerekli sebze meyve, eksik malzemeleri alıp, yardım eden bir elemanla eve yolladım.

Dışarıdaki diğer alacaklarımı tamamlamış eve dönerken, bir yandan da bu işte bir gariplik var ama ne diye durmadan düşünüyorum.Yıllardır Emekli sandığından alınan maaşın hiçbir zaman günü şaşmazdı. Ne oldu derken, şimşek çaktı kafamda.

Eşim sigortadan emekli, maaşını her ay düzenli olarak ben çekerim, o işe gidip gelirken uğraşamam diye vekalet verdi, bankamatikten de bankadan da olsun ben alıyorum.

Ben sabah dalgınlıkla onun maaş kartını, vekaleti, sigorta cüzdanını, bir de annemin diğer bankamatiğini almışım. Sigortadan maaşımızı biz her ay alıyoruz. Şifre ezberimde. Oysa ki anneme üç ayda bir çekiyorum, şifreyi unuturum yanlış olur diye, hep şifre yazılı karta bakarım.

Annemin maaşını almaya giderken, ben niye eşimin sigorta cüzdanını,( bir kere kart makinede kaldı) vekaleti de alırım yanıma, diye düşününce iş aydınlandı.

Ben her zamanki alışkanlık, kendi kartımızla, bizim hesaba bakıyorum, maaşımızı ayın yirmiikisinde aldığım için , hesap boş, annemin kart, dolapta duruyor.

-Anne bir karışıklık oldu, gelince anlatırım, sen sakın Fatih’e bankaya gitme.

Koşa koşa eve gelip, elimdeki poşeti bırakıp, yardım eden elemanın daire kapısına bıraktığı erzakı da mutfağa yerleştirdikten sonra, yeniden bankaya koştum.


Anneme gidip yaptığım karışıklığı anlatıp, işleri yoluna koydum. Ama dalgınlıkla yaptığım bir hata, iki saat ev, banka şubesi, annemin evi arasında mekik dokumama sebep oldu.

Eee ne demişler akılsız başın cezasını ayaklar çeker, yaptığım dikkatsizlik, bütün bir öğleden evvel iki saat koşturmama sebep oldu.

Siz siz olun benim bu sabah yaşadığım gibi bir koşturmaca yaşamamak için elinize aldığınız kartları sakin olarak bir inceleyin. Benim yaptığım gibi, dikkatsizce yapılan bir iş , sızlayan ayaklar, boşa geçen iki saate patlar.