dışarıya her baktığımda kendimi koyu bir karanlığın içinde buluyordum.acaba?ulaştığım mutluluk bana yetiyor mu?yoksa;mutluluk sandığım bir girdabın içinde dönüp duruyor muyum diye soruyorum hep kendime.isteğim,amacıma ulaşabilmekti.
Dünyanın kanunları ile dönüp duran bu hayatta tüm insanlar sanki bir elçi...
olmak istediğimle olduğum arasında dönüp duruyorum bu hayatta.kendimle savaşıyorum.
Düşündüğüm o kadar şey varken,bu girdabın içinde dönüp duruyorum biçare.
Güneşin gözlerimi kamaştırdığı gündüzler bile gelip geçiyor.muhakkaktır ki;yerini ay ışığına bırakıyor.gerçek olan şu ki;herşey bir gün son bulacak.bizimle kalacak olan tek şey yalnızlığımızdır.
Sevdalarım dahi beni benle bırakacak!.ayın ışıltısının,dünyanın dönüşünün ve her sabah yeniden güneşin doğmasının düzeni;her yeni"merhaba"gibi,her son söz olan"elveda"gibi,son bulacak hayat...ruhum bir gün yalnız kalacak!.