Eminönüne geldiğimizde bindiğimiz vapurun üzerinde Maltepe yazdığını farkettik.

-İşte bu! Maltepe’liye de Maltepe vapuru yakışır... diyerek hemen o anı ölümsüzleştirdik.

Sudan çıkmış balık gibi avel avel bakındık. İlk dikkatimizi çeken şey balıkçılar oldu. Büyük bir sabırla ve keyifle oltalarını denize atıyor ve bekliyorlardı.

Ben onlar kadar sabırlı olmadığım için biraz izledik ve rotamızı Eminönü Balıkçı’sına çevirdik. Sipariş verecek oldum, Mert mızıklamaya başladı;

-anne ben yemicem daha acıkmadım... zaten balık sevmiyorum... biliyosun...

-olmaz çocuğum, bu balık ekmek yeneceekkk

Siparişimizi verdim ve satıcı el çabukluğuyla balığın üzerine kıvırcık salatası ve soğanı doldurdu. Mert’in çileden çıkıp yumak olduğu andı...

-ya anne yaaa... ben kızla buluşcam diyorum, senin bana yedirdiğin şeylere bak yaaa... yemem ben bunuuuu

-gel üzme beni... bozma fantaziyi... köprüaltında yiyelim şunu...

-tamam anne tamam... ama sadece tadına bakcam

-tamam anlaştık

Bol soğanlı balık ekmeklerimizi aldık ve köprüaltında bulunan taburelere oturduk. Sehpaların üzerinde de limon suyu ve tuz vardı... aman aman diyim ben size...

İnsanların telaşı görülmeye değerdi. Ne tarafa bakacağımı şaşırdım. Her yaş grubundan insan vardı. Ortak noktaları hepsi de çok mutlu görünüyordu.

Orada epey bi oturduk. Gelen gideni seyrettik. Mert elini gözüme sokarak mızıklamasını sürdürdü;

’şu ellerimin haline bak, leş gibi balık kokuyo, soğan kokuyo... bide bu halde kızla buluşçam.. öf anne yaa’

-sızlanıp durma kalk... kestaneler ne güzel kızarmış... hadi onlardan alalım.

-alalım anne alalım.. bu koku üstüme yapıştıktan sonra artık ne yapsam nafile... kestane de mis gibi koktu zaten

Bu muhabbetleri yaparken bir taraftan da fotoğraf çekiyordum ki heyhat! gelin görün ki telefonumda ’hafızada yer yok’ diye bir yazı çıktı.

Bu haksızlık... Daha önceden çektiğim Kartal-Maltepe sahili fotoğraflarını Mert’e söylediğim halde bilgisayara aktarmamıştı ve işte gelinen son nokta!

-ne yani, ben şimdi güzellikleri çekemeyecek miyim?’

-çekebilmen için makinadan bazılarını silmem gerekiyor

-hayırrrr! onların hepsi el emeğim göz nurum... billahi de sildirmem... öf mert yaaa... hiç anlamam, bana bi İstanbul borcun var

-peki anam söz... bugün böyle idare edelim... ilk fırsatta borcumu ödicem... o zaman istediğin kadar fotoğraf çekersin...

:) İyi bayramlar...

(Devam edecek)