Yazmak geldi içimden. Az önce okuduğum şiir ağlattı beni ve sanırım dillenmek istedi kalbimdeki tüm hücreler. Kan akışım değişti, yerimi, kendimi, değiştirmek istedim. Suçlandım, acı hissettim. Kalbimi yerinden çıkarıp kayaların üzerinde yürüttüler sanki...
Kalbimde oğlumun, annemin, babamın, eşimin, en sevgili dostumun sevgileri birleşti göz yaşlarımı sildi ’Hadi gör gerçekleri ve dayan, acıyla kıvrılan kalbini ayağa kaldır. Kaldırki geride kalanların sevgine ihtiyacı var.’
Yaşamımızı paylaştığımızın anne ve babasınıda paylaşabiliyomuyuz? Sanırım hayır. Bu hayır da diyorki ’Anne babalar yaşlanınca dışlanıyor’. Neden? Çünkü siz onları hep seviyorsunuz ama eşiniz sevemiyor ve aile birliği bozulmasın diye bozuluyor anne, baba, evlat ilişkileri... Bozuluyor kalbinizdeki büyük sevgisi, saygısı..
Acıyor kalbim ne çok bunu görmeyen hep bakan gözler, kalpler, evlatlar...