Sensizliğin 604.gününü yaşıyorum bugün.Çok zor,çok çetin geçti günler.Hergün takvim yaprağını koparırken bir şeyleride kopardım içimde. Bunları okusaydın bana kızardın. Sen istedin bensizliği derdin.Haklısında ama insan yüreğine hakim olabilir mi?olamıyorum,yapamıyorum.Ayrılırken bana unutursun demiştin. Seni unutsam günleri neden sayıyım ki ,içimde bir şeyler acısın ki seni asla unutamam ben. Sen benim ilkimsin ilk aşkımsın bu toz pembe duyguları ilk sende yaşadım ben. Her şey vardı içinde mutluluk, çılgınlık en önemliside aşk...yapamadım ben aşkımı koruyamadım, ellerinden sıkı sıkı tutmadım yenildim.Beni affet aşkım pişmanım desemde boş artık zaman her şeyin ilacı derler ya bana da ilaç olana kadar günleri böyle teker teker sayacağım.Bu geçen 604 gün ya ilacım oldu ya da zehrim siz karar verin...