Sanki bir şey yokmuş gibi görünüyor herkes bakarken, sanki hiç bir şey olmamış. Sağlığım sıhhatim yerinde hamdolsun, elim ayağımda düzgün işte. Her şey yolunda. Gözümde yaş ta yok. Biraz sıkışır gibi oluyor sol yanım ama doktorlar cereyan da kalmışsın teşhisini koyuyorlar hemen. İştahsızlık boy gösterdi iyice serpildi gitti, herkes zayıfladın diyor ama ben bakınca aynaya, sanki aynı ben karşımdaki.
Etten kemikteniz hepimiz, bir etin bu denli değişik bir hal alması et ve kemik olan bende neden bu denli hayret uyandırır ki. Dediğim gibi sanki hiç bir şey yok herkesler bakarken. Bir ben görmüyormusunuz diye haykırıyorum , birde bakmışım ki haykırışım elaleme fısıltı.
Yağmur yağar ıslatır, tamam.
ateşe uzanırsan yanarsın, tamam
Aşırı soğukta donarsın, tamam
düşersen acır belki bir yerin onada tamam.
Ama ne yağmur yağdı, ne ateş var görünen, ne kış ortasındayım nede bir yerden düştüm . Peki neden bu tepkilerin hepsi ard arda nufuz ediyor bana.
Bir bakış nasıl yaparki bunu bir insana.
yada insan insana bunu nasıl yapar, şartmıydı bakmak veya bakınca farkına varmak, güneş gelseydi de gözüme görmez mi olsaydım ne, yada çeşmenin başına inmeyip o bir tas sudan içmesemiydim elinden.
Sıcak bir yaz gününde donmak, kimsesizliğin kalabalığında boğulmak, vel hasıl aval aval bakarken çevreme, senden başkasını görememek, hatta en acısı gördüğü her şeyin sen olduğunu zannettiğini diğerlerinden öğrenmek ne kadar elim.
Aşkından salak olmak ve bunun farkına bile varmaman, Aşkından adam omak ve bunu adamlığıma sığdıramamam, ve aşkından başkalarının bir anlam çıkarmasını dahi beklemezken herkesten bir yorum almak.
Eğer bende bir daha davosa gelirsem deyip, çıkcam gidicem bu diyardan, Lakin senin mekanın yok ya, korkarım gideceğim diyardada sen çıkarsın karşıma. Kesin olan bir şey var bildiğim ; Bu adam bu şehri terkederse bir daha geri dönmezzz.