Bedeli ödenmemiş mutluluklar vardır, hani kimi zaman neşeye boğar sevinçle, kimi zaman en inanılmaz oluru getirir önünüze.

Hani bazen içinden çıkılamayan güneşin sıcaklığının seraba dönmesi gibi, aşina bir bakışta gelir tüm düşünceler ve belirsiz özneler...

Ada sahillerin de beklerken sevgiliyi umarsız bir koşturmaca başlar, hicranla dolaşan gözlerde ki hüzne karışır bir sonbahar akşamındaki pür dikkat neşe. Ayazın vurduğu , fırtınların savurduğu bir limansındır şimdi , yalnız rıhtımlarda boş ve çaresiz...

Kumsalın denizin en nadide köşelerin de bıraktığı izler dökülür pencerelerinden gözbebeklerinin inci tanesine dönüşerek köşe bucak ortaya.

Ya sen savaş mağlubusundur ya da esirisindir bu dünyada anlaşılmaz bir belirsizlik kaplamışken hücrelerini, ansızın bir fısıltı dökülür dudaklardan ve ’Sen kimden? Niye? Nereye kaçıyorsun?’ Der o fısıltı yüreğine...

Kimden? Kimlerden kaçıyorsun ki, bu bekleyiş bu sancı içinde kalakalmışsın yıllarca zinhar ürkek...

Kendinden kaçış mıdır bu kaçış ama nereye? Gidilebilecek bir köy var mıdır, yüreğinden başka yüreğine?

Hangi bilmecenin karaleri arasında sıkışmış yüreğin ve sen. Bu kaçışın adını , bu dönülmez yolun başını bulamıyorsun bir türlü; bulamıyorsun da yazıyorsun satır satır, kelime kelime döküyorsun sayfalara da, hala çıkamıyorsun bu belirsiz kaçıştan neden?

Yüreğin değmişken yüreğine bir sarıl ona sarıl ki tüm acıları tüm yıkılmışlıklarını unutsun. Acılar içinde alev alev kavurulurken, hiçliğinden dönsün benliğine, dönsün ki o benlik de kendini, öz vatanını bulsun, bedeli ödensin sevgiyle...



Hülya Akyıldız