2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
800
Okunma
Ellerim buz tutmuş yaşamdan bile soğuk ;hayat hiç bugün ki kadar soluk yalancı gelmemişti.
Yürüyen güzel bi cesettim binlercenin içinde herhangisi ama tek...
aynadaki yüz öyle yabancıydı ki tanıyamıyordum.Sigara içtim kanımdaki içimdeki boşluk dolmadı neye açtım.Bilmiyordum gözlerimi kısıp keskin baktım etrafa uykum yoktu ama uyumalıydım. İçimde benle konuşan kimdi bunu o söylüyordu uyumalısın binlercesi gibi..
ne kadar yüzeysel yaşıyorduk kendimizden nasılda kaçıyorduk! Uyumalıydık.Kendimizle yüzleşmekten kendimiz olmaktan korkuyorduk.
Kusursuz olmaya çalışıp olamazken kendi benimizi gömüyorduk üzerine olabildiğince toprak atıyorduk bir suç işlediğimizde onu cezalandırıyor derine daha derine gömüyorduk ama uyanmamalıydık.Uyumalıydık uyumalıyım...
Cevap Yaz