İTİKÂF SÜNNETİ YAŞAMAK

İkramı ilahi ile rızayla, sünnetle çıktınmı yola, binler şükür rabbine.
Rabbinle baş başa, sıralarsın ibadetleri yapar, övgüyle teslim edersin.
Saniyen yoktur bir dakika durmaya, anmak her an zikretmek, vazifenin kutsallığına inanmak, mükâfatı düşlemek.
Benzemez önceki İftar saatine, başkadır, buluşma zirveye çıkış.
Mutluluğu hiç böyle yaşamamıştır. Ya rab ne muhteşem dakikalar
Teravih kıldın mı böyle resul-u zişanla bir başkadır namaz.
Gecelerin rahmeti bir başkadır. İner melekler elele zincirler gibi.
Seccadenin başında gönül deryasına dalmış, huzuru kibriyadasın.
Yarab kulum de kulun olmak. Kulluğu arz etmek sevgiyle buluşmak.
Binler Şükürler sıralanır “rabbim bu güzellikleri ihsan ettin.
Sen dilemeseydin ben giremez, bu lezzeti yaşayamazdım.’’
Kula mükâfat işte bu nasibi hissedebilmek. Varlığını görürcesine
Yürekteki o pır pır var ya! Her an bu güzel ibadeti tam yapamazsam. Çünkü niyet ettin borçlu olmak var. Korkuyla acz ile fakr ile şükrünü artırmak. Lütuf, ihsan, sevgi, sen nasip etmeseydin istemeyi vermezdin. ruh ve bedeni birleştirmek. Göklere çıkarmak. Geceni parlaklığında, seslerin artmasıyla, seheri izlemek. teheccüt vakti seccadenin başında elleri açmış lebbeyk sesleriyle yükselen nidan hüzün gözyaşlarıyla “rabbim sahibim bak burada huzurundayım”cismin orda değildir, uğultular titreşimler, nerdeyim?
(gökyüzünden lebbeyk sesleri yükselir, sarar her yanını ürperirsin)
Boynunu bükerek, nazlı çocuklar gibi nazlanırsın, kalb penceren açık dilekleri sıralarsın mükâfatını almışsın peşin, çünkü o nasip etmeseydi, onun huzuru kibriyasında olamazdın.
Dökülür sözcükler dilinden, ruhum, can kuşum, rabbim huzurdayım.