Umutluyum yine yarınlarımdan...Ne kadar beklediğim o güzel günlerin kapımı çalmayacağını bilsemde...Eğer bir gün yolunu şaşırırsa hayat ya da vicdanlı tarafından bir rüzgar estirirse bana doğru tek istediğim kapıma gelen güzel günlerimi, yüreğimin salonunda en iyi bir şekilde ağırlamak...´´ Tamam artık bana müsade ´´ dediğinde beraberinde beni de götür diyebilmek...
Umudumu kaybetmeden, ama geleceği yargısına kendimi çok kaptırmadan bekliyorum sadece...İstiyorum ki ; kapımı çalan güzel günlerime sunacak, onu mutlu edecek anılarım olsun geldiğinde...Mutlu edecek anılar...Hatalarla kirlenmemiş,yapay olmayan,içinde benliğimden başka ben bulunmayan,sevgi sarhoşluğuyla yaşanmış güzel anılar...
Anlattıkça, anımsadıkça yüreğimin pır pır olacağı, içimde kelebeklerin uyumlu danslarını yapacağıbir anılar demeti istiyorum...Yüreğimi güzel günlerime sonuna kadar açıp, benim yaşadıklarımı, güzel günlerim de yaşasın istiyorum... İçimi bilsin, çevremdekilere inat beni ben olduğum için sevsin istiyorum...Beni bırakıp gitmeyeceğine ya da giderken beni de yanında götüreceğine,sonsuza dek ayrılmayacağımıza inanmak istiyorum... İnandıkça da yaşamak...
Bugünün ne kadar yıpratıcı,ezici, altından kalkamayacağım hakaretlerle dolu olduğunu biliyorum...Yaşıyorum...Belki de bugünün anlamsızlığı, yüreğimi yarınlarınların güzel olacağı düşüncesi çölünde savuruyor...Çöl ortasında bir kum tanesi ...Varlığının hiçbir şey ifade etmediği, yokluğunun farkedilmeyeceği bir kum tanesi...
Kum tanesi olmayı bana uygun gören kaderime inat,güzel günlerimle susuzluğumu gidereceğim anı nakış nakış işliyorum yüreğimin derinliklerine...
Sabırsızlıkla bekliyorum, hatalar güneşinin yaktığı bedenimin güzel günlerimin yağmurunda ıslanacağı anı...
Beynimin içinde yankılanan,avaz avaz bağırdığım,gözlerime bakan herkese içten içe haykırdığım ama duyulmayan bir çırpınışla sana sesleniyorum güzel günlerim GEL ARTIK!...