Hayret nasılda umutlanmış, nasıl da mutlu olmuştum...
Hayata sımsıkı sarılmış, sonu gelmeyecek yalnızlığımın bitmesine şükrederek mutluluk göz yaşlarına boğulmuştum..
Bilemezdim ki bununda sadece çekeceğim çilelerden biri olacağını..
Ama çok farklıydı bu, buraya eklediğim şiirlerimi, sana yazdığım aşk dolu mektuplarımı okuyanlar, anladı seni nasıl çok sevdiğimi de, bir sen anlayamadın beni...
Keşke; buradaki hisleri ortak arkadaşlarımın yerine, bir tek sen anlayabilseydin beni. Varsın tüm dünya dışlasın, görüşlerime karşı çıksın dı da, bir sen hak verip, bir sen, yorum yazıp, bir sen katılsaydın sana karşı hislerime
............
Olmadı, ama suç bendeydi, çünki acemiydim, bilemedim nasıl hissettirilirdi ki aşk, yada karşındakini ölesiye çok sevdiğini anlatabilmek. Çok sıktım seni anladım, her “ sana kurban olurum, ayaklarının altına ölürüm, sana gelecek her türlü belayı ben alırım” dediğimde neden kızdığını çok iyi anladım. Yapamadım, beceremedim, çok sıkıp, soğuttum kendimden, usandırdım seni çok severek... Artık Yüce Allahıma seni bana verdiği için dua etmiyor, seni benden aldığı için isyan etmiyorum. Artık sadece Rabbime bana aşkı tattırdığı için, sonu ayrılık olsa da şükrediyorum.
.........

o gelmeden kaldırmayın cenazemi bırakın soğusun cesedim ben canımdan çok sevdim kimbilir belki o da sevmiştir... bırakın örtmeyin yüzümü son kez gelsin görsün beni pişmanlık duymasın üzülmesin soğuk ellerimi avuçlarına alsın susturmayın ağlasın onun gözyaşları damlasın üzerime bırakın kendi koysun beni mezara ve son de...fa fısıldasın kulağıma "SENİ SEVİYORUM BİTANEM NE OLUR KALK "DİYE