Uzun, uzun konuştuk dün gece Tanrı ile…
Benim gibi O’da sıkılmıştı ’O’nun da yapacak daha çok işi vardı. Laf, laf ı açar derler ya, tekrar, tekrar sordum, cevaplar tanıdık olsa da zihnimi tazeledim.

Dedi ki;’ ‘OKU’ dedim ben kullarıma ilk emrim ‘OKU’.Kimi dinledi, kimi boş verdi, çoğu insanın hep yaptığı gibi. ’
Takip etmediğimi zannetme gözüm herkesin üzerinde.

’Göz verdim, görsünler, baktıkları güzelliklerde kendilerini ve beni görsünler, dil verdim, söylesinler, söylesinler ki, bilmeyen, bilinmeyen kalmasın.’

’El verdim, tutsunlar tutunsunlar diye.’

’Kalp verdim, küçük ama kocaman sevgilerle büyütsünler, büyüsünler diye,’

’Ruh verdim, kendilerine inansınlar, inanılsınlar diye.’

’Akıl verdim, düşünsünler, düşündürebilsinler, yarattıklarımdan ayrı ve ayrıcalıklı olsunlar diye.’

’Ben’ dedi Tanrı, ’ben, İNSAN yarattım…’

’Ben tatlıyı verdim, o acıyı, ben iyiyi verdim, o kötüyü buldu.’
’Ben yarını verdim, o dünde kaldı, ben mutluluğun yolunu verdim, o umutsuzluğu seçti.’
’Benim verdiklerim kolay, onun seçtiği yol hep zordu. Kaçtı.’

’Peki’ dedim, ’neden bu kadar çok ve acımasız oldular, nedir eksik veya fazla olan, nerde kaldı vicdanlar, hangi kapalı kapı ardına gizlendi duygular, nereye hapsedildi şefkat merhamet, neden kalabalık yalnızlıklar dolu her köşe başı, nasıl başa çıkıyorsun bu kadar çok kendini bilmezle?
Neden ceza vermiyorsun annesine el kaldırana, çocuk öldürene, emek çalana?
Bir mucize yaratıp taş kessen kalkan o elleri emsal teşkil etmez mi diğerlerine,
nasıl yıkanır ki kiri ihanetin, nasıl çıkar, bedenlerde izi kalmış kirli ellerin lekesi?
Yaratılanı hoş gördük yaratandan ama ’SEN’ vermedin mi onlara o kuvveti, kudreti?
Aklın yolu bir, o yol sevgi değil mi?
Ne suçu var bir avuç kalmış sevenlerin, sana inanıp seninle birlikte idare edenlerin?

’’Sen bilmezsin beni’ dedi, ’ben sabırlıyım,
herkes ettiğini bulacak, ektiğini biçecek, acısını çekecek, ama daha zaman var.
Hele biraz daha dayan, dayanın inanç ve sevgi her şeyin üstesinden gelecek.’

Sustum, sustuk, konuşma bitti. Oturup düşünmenin, hissetmenin zamanıydı şimdi.

Şükrettim, bu aklı bu bedeni bu sevgiyi verdi diye bana.
Benim gibi düşünenleri düşündüm ve daha birçoklarını, aslında az olmadığımızı anladım. Bizde sabırlıyız biz başarırız dedim, ’O’ bize güvendi, bizde ’O’ na güvenelim.
Asıl olan, esas olan sevgiydi.

Keşke herkese uzanan el tutulsa.
Seven göz sevdiğini güzelleştirirmiş,
Keşke herkes güzelleştirecek birini bulsa.
Ah keşke şimdi, elimde sihirli bir değneğim olsa…
NAZ