hayrettin taylan


Sol yanımdaki yangılara hangi yürek su serpecek? Sensiz alıştığım boşlukta biriken acıların çakıl taşlarını hangi sevda seli sürekler sonsuzluğa.
- Senli fırsatı çoktan kaybettim. Hayatımda rastladığım, çarpıldığım ,aşka ayna olduğum sensiz ve güneşsiz kaldığım günlerin canhıraşıyım.
- Tükenen bu sevginin hangi türküsü beni çığırır.Bu aşk bitti mi? Bu aşkın kavminden yeni bir tutku bebesi doğmaz mı?
- Yakup olup seni beklesem, aflarının Kaf’larında kav olur musun hasretime.Beni yeniden yakar mısın huzura…
-Sen gideli hüzünlerin mağarasında güleç yüzlü güneş doğmaz oldu.

Gelişlerinin dipnotlarında heceler düşürürüz imkansızlıklarımızın kitabına. Şiir şiir olup özlem dizelerinde kalıyoruz.

Seni anlattıkça karakış yaşıyor yazgım, talihim, huzurum.Yazılmamış yazlar diledim senden.
Anlattıkça üşüyen yüreğim ısınıyor,akıyor ruhunun derinliğine. Bu sevgi neden böyle hep gül gibi gittikçe açılıyor, kızıllaşıyor. Ağır mesajın bitiriyor sanıyordum ;keza küskün renklerin dilinde yeniden yeşilleniyor sevgim sana.
- Günahsız bir bebek gibi yaşayamadıklarımız büyüyor kavuşma ciltlerinde. Dünyanın en büyük kütüphanesi oluyor özlemin. Seni yaşayarak okuyorum.
-Kitap renkli soluyorum kokularında, seni beklediğim kütüphanelerden farklı bir şey.
-Bu tezin bitmez,bu sevda bitmeden.

-Duyuyor musun, orada mısın? Hangi acının çeşnisine çeşme oldun? Başka ellere el olma yoksulu olma sakın?
-Sana yakılmış bir bülbül ötüyorken gül bahçelerinde, ruhuna kadar seni sunarken ömrüne bu büyük sevdanın sevi abidesini yıkıp ahlarımı alıp asla mutlu olamazsın.
- Ben seni yazıyorum, yazgın seni yazsın yazamadıklarıma.

Bu unutulan kırıntı geçmişin kırk haramisi olarak beni görme.
- Git sevgililerinle mutlu ol. Böyle ölümcül atomlu cümleler söyleme… Zaten Hiroşimalı bir yüreğim var sayende.Orda hiçbir sevgili yetişmez uzun yıllar. Bunu bile bile neden yeni atomlu mesajlar yazıyorsun…
- Harem ağası yapma beni yalnız kaldığım aşk virtlerimden ben uçuruma can çiceğim

- Uyumsuz huylarımın defterini açma.Günlük değil, günlük olarak seni yazıyorum .
- Bu renksiz kaçışma anaforunda karartma geleceğimi. Dün ile dünya arasında kalmasın başka umutların. Bir başkasının başkalaşımı yeni bir aşk kimyası oluşturmaz. Periyodik cetveldeki yerimizi silme.
- Yıldız ekle elemlerin yerine. Beni son elementin olarak say.
-Düşler atlasında, sevi sözcüklerinle keşfedilmemiş aşklar öğret.
- Beni sana saysın aşk ve sayıcı..

Anlatılmazlığın kıraçlarında kardelen olup kışlarımı bekleme.
-Üşümüş anıların eleğinden geçmişim, yar senin serin sularından içmişim, testi testi sularınla kendime gelmişim…
-Oturup acılar Gölecinde sana ağlamışım…
-Dize dize damlamışım yaralarıma, kendime gelememişsem bil ki bu içimde tutuklu kalışının meteorlarındandır.
- Ay yüzünden karanlık dünyamı aydınlatan hasret ışıklarının hızındayım. Sol yanımda hep sen, sağ yanım hep Hızır.
- Bu sevdanın Hızır kesilmez,vardır bir hikmeti. Bunca yazmak, bunca istemek, bunca beklemek, bunca erimenin vardır himmeti , hikmeti.

Arlar , yarlar, gelemeyişler çatlar.Çatlaklarında benim akar, bensizliğim akar.Beni bulamazsın can çatlarında,yüreğimi iğne ile arama. Çok küçüldüm zerre zerre bittim sende.
-Bıkmadan özleyiş cennetini arar dururum.


-Kanamalı bir aşık için acilen henüz pıhtılaşmamış, günaha,sevdaya, acıya alışmamış bir bebeğin kanı aranıyor. Bütün basın-yayında duyurusu yapıldı. Bütün dünya aradı ;ama o kan,o sen, o sevda bulanamadı.

-Güven sağrısından sana olan duruşum ekildi vicdani tarlaya. Yer fareleri gibi içindeki humuslu toprağı kemiren, delikler açan,o güven güneşini kapatma.
- Güvendiğin dağlara kar yağmış olabilir.Güvensizlik faresi sürekli humuslu toprağını kemiştirebilir.Bir ahu gibi yüreğindeki huları kimse duymayabilir.
- Ben duyuyorum, ben hissediyorum, sen de mutlu değilsin.

Anıları topla gönül sandukasından, en gizemli saklıların kadar biraz benden saklı kalan şeyler var. Biliyorum, bir dirhem de olsa benden sana kalan eserler var.
- O kutsiyet kokan özlemlerin soluğunda,susma. Ben bir ermiş değilim, ben Firavun değilim, ben Hacca-cı Zülm değilim.
Ben kadim bir sevenin.Bel ki ruh ağacını birkaç kez taşlamış güven camlarını kırmış olabilirim.
- Cam bu ,sevda bu, insan bu , hatasız kim var ki?
Sen aşkın penceresi olarak kaldın.Bense buğuna bir ömür silmeyi unutturacak sözler yazdım.
- Sen silinmezliğin ,sen bilinmezliğin, sen imkansızlığın, ben bensizliğin ,sen kavuşmanın kanı oldun, canı oldun aşka. Bu yüzden akar sevda pınarım….