Ez diye bıraktım önüne kalbimi sev dediğimde zaten sevmedin,git demeye geldim sana kal dediğimde yine kalmadın.Acıya doğru yoldu kederle aşk doğdu kim bilir belkide ortada gerçek bir sevgi yoktu.Tadı kaçmıştı artık yüzümüz gülmezdi ne geride kalan vardı nede ilerleyen bir sevgi yoktu olmayacaktı olmadan bitmişti.Geceleri sana çaktiğim mesajları okuyorum bazen utanıyorum yüzüm kızarıyor ben bunları nasıl yazdım diye halbuki senin utanman senin yüzünün kızarması lazımdı ki beni bırakan sendin,aslına bakarsan sen ömrümden bir parça sen neşem sen kalbimdin bak şimdi kalbim yok neşem yok belkide son nefeslik bir ömür kaldı bende alırken zorlanıyorum nefesi bir soluk kaldı diye telaşlanıyorum neden sorusuna gelince hayalini görüyorum.Evet sendin sen bende bendin haklıydın belkide gitmek seninde hakkındı ama benim haklarımda vardı.Ez artık korkum yok hergün ölmek korkusu bitsin artık birgünde bitsin bu dünya hatta şimdi hadi ez ez ki yıldızların sana nasıl küseceğini gecenin sana görükmeyeceğini gör gör ki ibret alınacak bir hale gel gel ki benim sana olsan sende değersiz kalan sevgime ihtiyaç duy duy ki benim vicdanım son nefesimde rahat olsun.Dar gelir tabudum çamur olur kefenim ama asla bitmez sana olsan nefretim.Neydi sebep neydi seni ele iten gerekçe söyle diyorum duy artık duy ki öğreneyim gerçeği öğreneyim ki düzelteyim hatamı düzelteyim ki vicdanım sızlamasın sanma sana geri dönmek için sanma aşkını tekrar kazanmak için benim tüm çabam vicdanımın rahat olması için.......

Ceyhun ALTUNKAŞ