Kimse duymuyor kalbimin deli gibi attığı çığlıkları. Gözlerimden hiç bıkmadan akan yaşların gizemini benden başka kimse çözemiyor. Nekadar yalnızım şu koca dünyada. Annem babamın bitmek bilmeyen ön yargıları, güvensizlikleri çok yoruyor beni. Sağımda solumda beni yapmacık gülüşlerin içine boğan arkadaş kimliğinin arkasına gizlenen yalancı suratlar. Yüreğimi buruk koyup giden sevgili... Dört duvarlar beni köşeye sıkıştırıyor hesap sorarcasına. Geceler, zehiriyle beni öldürmek isteyip boynuma sarılan zalim bir yılan gibi sıkıyor beni. Rüyalar imkansız düşleri bir bir sıralıyor gözlerimin önüne dalga geçercesine.
Korkusuzca sarılmak istiyorum sevgilim, dostum, arkadaşım dediğim kucaklara. Attığım her adımın bana ne getireceğini düşünmeden çılgınca varmak istiyorum o özgürlüğün enfes tadına. Güneşin bana umutla bakmasını, ayın o müthiş asaletiyle bana gülümsemesini, yıldızların kucağıma dolup beni aydınlatmasını, ağaçlara bakarak yüreğimin huzurla dolmasını, denizin o muazzam sonsuzluğunda kaybolmak, içimde çoktan ölmüş çocuğun dirilmesini istiyorum. BEN YAŞAMAK İSTİYORUM...