Aşk gider,acısı kalır.Yaşanılası en güzel duygular hüzünlerin arasına sıkışıp,gözyaşlarıyla saklı kılınır.Düşünür insan onu ilk gördüğü günü.Yıllar bile geçse ardından beliriverir sevdiğinin o an yüzü.Duraksayıp eğersin başını öne,yüzündeki gülümseme neden yok diye?

Olumsuz ne varsa başından geçen,Kaynar su gibi dökülür üzerine birden.Ne gülüşler kalır geriye,ne de aşkı benimsemeler.En çok kendine kızıp sitemler savururun yüreğine.İçinde biriktiripte söyleyemediğin ne kadar söz vardır belkide.Mühür vurmuşcasına diline,susuverirsin kendince.Nasihatlar edersin bir daha sevmek yok kimseyi diye,yeminler ederin bilinçsizce.

Sende bilirsin aslında dogru olmadığını.Yaran kabuk bağlayınca zaman geçtikçe,açıverirsin kalbini yeni birine.Unutursun bir anda herşeyi.Belkilerle kandırırsın yüreğini.Sevmeye susamış kalbini,verirsin eline.Düşünmezsin maziyi,o öncedendi ve bitti. diye sesler duyarsın içinden.

Dört mevsim,yedi ayrı iklim gibi yaşarsın duygularını.Buğulu görsende yarınlarını,görmek istediğin gibi kabullenirsin hayatı..Zamanı merhem olarak kullanırsın,başkasına açarsın kapılarını.Teslim edersin hesapsızca duygularını.Hiç gitmeyecekmiş gözüyle bakarsın bu sefer ona.Hep aynı masaldır aslında.Kapatırsın gözlerini gördüklerine,inanırsın yalan olan herşeye.

Sahip olmazsan yüreğine,Sevende sen olursun üzülende.Sen göstermezsen acını,aynı yerden defalarca kanatmazlar yaranı.