Unutmamak gerekir ki, “Sana ruh hakkında soru sorarlar. De ki: “Ruh, Rabbimin emrindedir. Size ilimden ancak, az bir bilgi verilmiştir.”(İsra, 17/85) mealindeki ayette ifade edildiği üzere, ruh en gizemli bir varlıktır. Onun için ruhun gerçek yaratılış zamanını ve mahiyetini ancak Allah bilir.


“Bir vakit Rabbin Âdemoğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini almış ve onları kendileri hakkında şâhit tutarak: “Ben sizin Rabbiniz değil miyim? demişti. Onlar da: “Evet biz şâhidiz.” demişlerdi. Bunu, kıyâmet günü, “bizim bundan haberimiz yoktu” dememeniz için yaptık.”(Araf, 7/172).


iki ruh karşılaşmışlar,farz_ı misal...



---ne güzel bir bedene yerleşmişsin!

dedi...

ama yüzünde mutluluk okunmuyor hiç...

---neye yarar ki güzelliğim
sen mutlusun bak
mesutsun
elin yüzün pak...

çirkin değilse/de
çok/ta güzel değil bedenin...


---güzelim ama ne önemi var!


benimki tapıyor adeta kendisine
sahipleniyor sanki bedenini...



kendi yaratmış gibi haşa
böbürleniyor...



---seninki nasıl?

ne gözle bakıyor
Yüce Allah’ın eserine?


---yoo,çok şükür benim/ki farkında


kendisine verilenin bedenin
emanet olduğunun bilincinde...


unutmamış ettiği yemini...
ne kibirleniyor
kendisini kaf dağında görüp...

ne/ de
nankörlük yapıp
emanete ihanet ediyor...

çürüyeceğini biliyor maskesinin
iman etmiş inanmış...


en sonunda toprak olacağına
bütün ruhların mahşerde toplanacağına...

o yüzden ihanet etmiyor
emanete...


---heyhaatt...
---ne emanet!
---ne ihanet!


kapamış gerçeklere
gözünü

aklına bile getirmek istemiyor benimki
unutmuş kalu_bela’da verdiği sözünü...



varsa yoksa güzelliği
aklı fikri hava atmakta
riya diz boyu
topraktan oldu
yine toprak sonu...
ancak kara toprak
kendine getirir o/nu....


işte böyle kardeş
sen dışına değil
içine bak...


beden değil
ruh güzelliği aslolan...


yarın mahşerde çürüyen ten değil


sen/le

ben

önemli...


aman kardeşler unutmayalım verdiğimiz sözü


bu sadece bir

temenni...


sonumuz hayr olsun
bir kere çıktık yola...


kusur ettiysek

affola...



asude/vuslat