0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1793
Okunma
Acaba kaç kitapsever, okuduğu kitaplardaki kelimeler arasında kalan boşluklardan resimler oluşturur masal tadında.
Onları bilmem ben, kendimi bilirim. Boşlukların zihnimi dans pisti olarak kullanmışlığını bilirim. Virgül ile nokta arasına sığdırmış olduğum hayatları bilirim. Yastığımın altında biriktirdiklerimi bilirim. Bilirim; çünkü o zaman bulabileceğime inanırım bir boşluğa gizlenmiş özneyi, sıfatı, zamiri...
Ve kısa ömürlü temeller atarım zamanın en keskin dilimine. Sonra yüzlerce dilimlenmiş raf arasından çekip aldığım tarih kokulu kitabımın sayfalarında bulurum mitsel bir mutluluğu. Onun bulunduğu kitaplığın yanına taşırım yastığımı, yatağımı. Ciltler yorganımdır artık, sayfalar çarşafım... Siyah bir kitaplıkla kapatırım gözlerimi, siyah bir kitaplıkla açarım.
