.......................... Hayat tıpkı ,bir gel gitler manzumesidir : MED ( çeker) - SEL (sürükler) ...
...

Ayrılık rüzgarında savruluyorum yine,
Yüreğime ard arda depremler dokunuyor!
Sığındım boyun eğip, Varlığın Sahibi’ne,
İçimde ölenlerin salası okunuyor!...

...

...Gönlü sadece vatan,millet ve Alllah aşkıyla yanan büyük şair, ufuk insanı Mehmet Akif Ersoy ,hayatını hakikatin dili olmakla geçirmiş ve bunu son nefesine kadar yılmadan devam ettirmiştir .Fakat yaşadığı sıkıntılar yüzünden çok sevdiği vatanından uzun yıllar ayrı yaşamak zorunda bırakılmıştır..ve öyle bir an gelmiş , yüreğinde çaresizliği yudumlamış ve şöyle haykırmıştır :

’ Ağlarım ağlatamam,hissederim söyleyemem;dili yok kalbimin bundan çok bizarım.’

...
...Hayat ,sizi bazen ruhen ve bedenen o kadar çok yorar ki öylece donuk, renksiz kalıverirsiniz olduğunuz yerde , beyninizdeki gel gitler daraltıkça daraltır ,sorular asılı kalır boşlukta.. o an sıradanlaşır birçok şey gözünüzde ve siz de olanca ağırlığıyla sıradanlaşırsınız...


...Anlatamamak ve anlaşılamamak.. bu dert ile kavrulmak ne kadar acıdır ve bu dert insanın ruhunu çepeçevre ne kadar da acıtır.. sözlerinizin kuru yapraklar gibi savrulup anlamsızlığa mahkum olması iyice bunaltır sizi ..durmak,artık hiçbir şey ifade etmeyecektir ve bazen gitmek yapılması gerekenlerin en doğru olanıdır...


...Kaldı ki insanın hak etmediği ,hakkını veremediği hiçbir şey kendisinde ilelebet kalmaz ..zaman göstermiştir ki şükrü eda edilmeyen ,kadri bilinmeyen her güzellik emanet olarak verilen kişiden alınmıştır...


...Rabbimiz şükür ehli olanların nimetlerini ziyadeleştireceğini buyurmaktadır..kadrini bilmediğiniz her şeyin gün gelip elinizden bir bir uçup gideceği gibi,kadrinizin bilinmediği yerde durmanızında bir faydası olmayacaktır...

...

...İşte bu duygularla bazen gitmek istersininiz,sadece gitmek..
içinizdekilere ,içinizde kalanlara; beklediklerinize ve beklettiklerinize veda edersiniz …


…aslında bir anlamda, size ait olan ve sizi siz yapan her güzellikten vazgeçip gitmek;kişiliğinizin ,sizi siz yapan kimliğinizin de yavaş yavaş ölmesi demektir...

...içinizde duyduğunuz her ‘elveda’ çığlığı aslında kaybediyor olmanın da bir izdüşümüdür çoğu zaman…



...ve her elveda, insanın kendinden biraz daha uzaklaşması,kaçmasıdır belki de..hayata tutunduğu dalların birer birer elinden kayıp gitmesidir


… aslında elveda’nın izaha gelir bir yanı da yoktur ve ne söylense ifade aciz kalacaktır.. belki yüzlerce neden sayabilirsiniz gitmek için ;ama siz nedensiz gidersiniz...

...Çünkü anlatmak;genelde ,muhatap olunan(lar)ın kalbinde makes bulmayan bir eylem olduğu gibi , elveda’yı mantık kalıbına sokmak için edilen hiçbir sözün de gidenin yüreğini teselli edici bir boyutu yoktur.. o yüzden iki arada kalırsınız,anlatmak ve susmak arasında ...


…sözün gerçek ustası Fuzuli ne güzel ifade eder bu hali :

Söylesem tesiri yok ,sussam gönül razı değil...
…

…ve gitmek zamanı gelir ..’Kader’ der ,takdire boyun eğer ; siz de işte öyle ,sessizce gidersiniz ...
…

Elveda,bir gül gibi ıslandığım yağmurlar..
Hayata tutunduğum, yokuşlarım elveda!
Ne yapayım, cevapsız kalsın artık sorular..
Beni hiç terketmeyen,gözyaşlarım elveda!...

...