Zaman mı hızlı ilerliyor, yoksa biz mi fark edemiyoruz ? Sanırım zaman çok çabuk ilerliyor. Kum saatinin içindeki, kum tanecikleri, sessizce akarken, bizim de ömrümüzden bir kısmı ığıl ığıl akıyor.



Bu nerden aklına geldi diyeceksiniz haklı olarak. Bu durum, hepimiz tarafından bilinir fakat hayatın içindeki uğraşılarımızla, pek uğraşmayız detaylarla.



Ancak, aynaya baktığımızda, yüzümüzdeki kırışıklıkların çoğaldığını fark ettiğimizde veya saçlarımızın beyazlaştığını gördükten sonra ayrımına varırız. Dünya döner, gece ve gündüz birbirini takip eder. Ertesi sabah, güneş tüm ihtişamı ile günün başlangıcını ve yaşamın devam ettiğini ilan edercesine çıkar, ısıtır bizi ve yaşamı sunar insanoğluna…



Bu yaz epey bir evimle uğraştım. Evleneli yirmi üç yıl olmuş ve eşyalarımın çoğu yıpranmıştı. Kişilik olarak, eskiye, maziye ve hatıralara bağlı bir insanım. Cansız da olsalar, benim için çok değerlidirler. Onlarla geçirdiğim zamanlar aklıma gelir ve atamam. Bu özelliğim yüzünden, evlendiğim günden bugüne bir çok eşyanın evde kalmasına sebep olmuştur.



Bu yaz, kızımın ısrarı üzerine birkaç büyük eşyayı değiştirmeye karar verdim. Eskilerin içlerindeki eşyaları boşaltırken, geçmişte yaşadıklarımıza, aldığımız notlara ve hatta evde birbirimize yazdığımız pusulalara rastladım.



Bunlardan bir tanesi çok duygulandırdı beni. 1998 yılına ait bir ajandaya, kızım tarafından, dokuz yaşında iken yazılmış bir yazıydı. Sayfanın başına, kalpler çizmiş ve metni yazmış altına, aynen şu şekilde yazıyor.



Annem bir gün " Anneler çok önemlidir " dedi. " Anneler büyütür, besler, çocuğunun altını değiştirir. Ona sütünü verir, gece ve gündüz uyumaz, çocuğuna bakar. Anneme, bir soru sordum. Ben, annemi çok seviyorum. Soruyu şöyle sordum:

- "Anneler niçin çok sevilir anne ? diye sordum.

Annem :

- "Anneler, gece ve gündüz uyumadan çocuklarına bakar " dedi.

Ben, bunun için annemi severim.
Yazan : Ayşen Kaçar

( Kısaltılmıştır)





Bu güzel hatırayı sizlerle de paylaşmak istedim. Emin olun; bütün anneler için evlatları çok değerlidir. Onları, kaç yaşlarına gelirlerse gelsinler, severler. Korumaya çalışırlar. Sevgileri hiç azalmaz. Giderek artar. Her ne kadar yirmi bir yaşında da olsa, kızım benim için hala bebek gibidir. Hep de öyle kalacak sanırım...