Ayıplanmaktan sakındığımız kadar,ayıplamaktan sakındırsaydık nefislerimizi;
fiskoslara,fısıltılara çanak tuttukça kirlenen kulaklarımızı Kuddüs ismiyle arındırsaydık,
kendi kusurlarımızı savcı titizliğinde yargılayıp, kardeşlerimizin kusurlarını avukat maharetiyle örtebilseydik,
Peygamber Efendimiz(SAV)in “Kim arkadaşının ayıbını örterse, Allah da kıyâmet günü onun ayıbını örter. Kim ki müslüman kardeşinin ayıbını açığa vurursa, Allah da onun ayıbını açığa vurur. Hattâ evinin içinde bile olsa onu ayıbıyla rezil eder.” hadis-i şerifini idrak edebilseydik;
Müslümanlar olarak bugün bu hallerde olmazdık.


Allah Rasülünün kendi hevasından konuşmadığı Necm suresi üçüncü ayetle sabit olduğuna göre,
ayıpladığımız her ne ise başımıza gelmeden Rabb’imizin canımızı almayacağını bile bile nasıl bu kadar aymaz bu kadar lakayt olabiliyoruz?
Haşa bu hadis-i şerifin hükmünden muaf tutulacağımızı mı sanıyoruz.Nefsani ayıplarımızı kusurlarımızı görüp mücadele etmemiz gerekirken, tam aksine şişirdiğimiz enelerimizle kol kola girip, bizden gayrı herkeste var olan(!) ayıp yakalama avına çıkıyoruz.
Onlarca güzel huyunu görmediğimiz kardeşimizin bir kusuruna takılıp, adeta pire için dostluk yorganlarını yakıyoruz.


Oysa Peygamberi ahlakın özünde, ayıplanması gereken kişinin kendi nefsinin kusurlarıdır.Yargılanmaya her an ihtiyacı olan sırat-ı müstakimden sapmaya meyyal şımartılmış benliklerdir.
Yusuf Aleyhisselamvari’’ben nefsimi temize çıkarmıyorum.Çünkü nefis var şiddetiyle kötülüğü emredendir.’’ayeti kerimesini rehber ittihaz etmektir.


Bizi biz yapan, insan-ı kamil mertebesine yücelten değerlerimizle aramızdaki makası açtıkça, sevginin yerini nefret, gıptanın yerini haset, hüsn-ü zanın yerini suizan alıyor.

Esas ayıplanması gerekenin ayıplamaktan haz duyan benliklerimiz olduğunu idrak ettiğimiz ve perspektifimizi kendi içimize çevirdiğimiz gün,Peygamberimiz(SAV)in “Kim arkadaşının ayıbını örterse, Allah da kıyâmet günü onun ayıbını örter. Kim ki müslüman kardeşinin ayıbını açığa vurursa, Allah da onun ayıbını açığa vurur. Hattâ evinin içinde bile olsa onu ayıbıyla rezil eder.” (İbn-i Mâce, Hudûd, 5)hadis-i şerifini layıkıyla içselleştirmiş ve hayatımıza aksettirmiş olacağız.


İşte o gün İslam kardeşliği bugünkünden çok daha iyi yerlerde olacak inşaallah...