Kaderimin çizdiği doğrudan gitmeliydim. Kader kötü olamaz dı kul için.Ama yanlışı vardı bir yerlerde, kopmuştum kaderimden.Ruhsal çekişmelerimin, kişisel dürtüleri arasına sıkıştırılmak isteniyor gibiydim.Kapana tıkılmış, özgürlüğü elinden alınmış kuş gibi.

Çok duygusaldım, yüreğim ağlar gözlerim gülerdi.Hiç bir zaman gözlerimin ağladığını görememişti yağmur.İnsanlarla ; itişe-kalkışa bir hayatın en lezazet yemeği olmamalı sofralarda meze niyetine kadehler kaldırılmamalıydı şerefime.Duygusallığımın aklımın ve mantığımın önünde yürümesine asla musade etmiyor sabırla ölçüp mizan terazisinden geçirip kendi düşüncelerimi, sonra aktarıyordum çepeçevreme. Anlatabildiğim kadar bendim. bildiğim kadar değil. Futursuzca söylevlerden uzaktım. Geleceğime yapabileceğim en büyük yatırımın yalansızlık olduğunu özümde delice hissediyor, gerçeklerin açtığı muhakemede yargılanmak istemiyordum.

Birde şeytani illet, nefse çullanan olmayacak hayallerle temel atmamalıydım hayata.Bir öfkenin ardındaki yaşayış, bir arzunun içindeki bekleyiş, bir nefesin , alıp verilişindeki sahtecilikten uzak kalabilmeyi başarmalıydım.Bu ağaç ( fidan ) eğik büyümemeliyi.İnsanlar arasında, basitleştirilmiş dürtülerden, kalıplaşmış cümlelere varıncaya kadar, aykırılık gösterebilmeliydim.Akranlarımın fiziksellik üzerindeki , akıl almaz nefsel hazlarının anlatılarına , toplumsal olarak hoşgörünün dışındaki dürtülerle sarılmamalıydı etrafım , örümcek ağı gibi.İsterik duygularımı kelimelerle boğuyor,dünyanın bütün maddi güzelliklerini, yaşama dürtülerimden, , çıkar çarkındaki entrikalardan, karanlık gecelere hapsedilmiş,yatak fantazilerinden, bedeni uyuşmuşluktan ve şeytanın dostluğundan kaçmalıydım. Güzellikleri dostane ve kardeşane yaşamalıydım..

Sanırım hayatı kazanma adına ilerleme kaydediyor, kelimelerimle boğuyordum sahtecilik yanını hayatımın.Bazan hüzün bazan hazan oluyordum fırtınalarda. Bazan tebessüme bürünerek gülücük saçıyordum mısralarımla şiir okumasını bilenlere. Beddua oluyordum sevgi adına. Kendimi hayatın gerçeklerine sevgi adına aşılamak için. Öz oluyordum,söz oluyordum. gün gelir bir yürekte sevgi adına köz olmak istiyorum,Bütün o ağır ithamları getirecek ayrılıkların uzaklaştığı ve yaşamımdaki aldığım hiç bir nefeste olmadığı.sevgi ile soluyup sevgi ile son nefesi yudumlamak istiyorum.Tıpkı çöllerde susuzluğunu gidermiş bir bedevi gibi.

Aşk- ı sevgiye katlanır kılmak için sevmeli, sevgiyi yaşamak için bütün varlığıyla dile gelmeli insan.Dile gelmeye çalışıyorum.Gelebildiğim kadar.

Ya sen.....
Dile gelebildinmi sevgi adına...
saygılar sevgiler.

YAVUZ SULTAN ÖZTÜRK