Ey İstanbul
Yedi tepe üzerine kurulmuş koca şehir
kimbilir ne efsane aşklara şahit olmuşsundur
kimbilir ne aşıkları barındırmışsındır emirgan sırtlarında
bir bardak çay yudumlamak için onca yol gelmek akla zarar değil mi piyer loti yolunda
Denizin ortasında sallanan çocuk gibi kız kulesi
Bak yine seni selamlıyor nazlı bir kız gibi geçen vapurlar
yine çığlık çığlığa bir parça simit için martılar
İstanbul koca tarihi gömdün toprağına
Bir insan kalabalığı içinde Taksim
bir avuç insanı eskiden kalma bir gramofon nostaljik eserlerle karşılamakta
tünelinden geçenler o tınıyı hergün duymakta
bir köşende mutluluk saçan insanlar
bir köşende bir mendil alın diye el açan çocuklar
nasıl bir döngüdür bu hayatın boşluğu içinde
nedendir bunca bocalamalar
Anne şefkatine hasret değilmidir bu çocuklar
bir yırtık urbayla ısınmaya çalışmak nasıldır?
Tanrım reva mı bu çocukların üstüne estirdiğin rüzgar yağdırdığın kar
Ey istanbul biz senin kıymetini bilsekte sen bizim kıymetimizi bildin mi?
taşın toprağın altın diyerek sana göç edenlere,sıcak bir aş yedirdin mi?
için pas tutmuş,örümceklere sarılmış ,çürümeye terk edilmiş, köhne evler gibisin
daha ne beklersin sende kalmayacaksın burada yıkılıp gideceğin gün gibi.
KARAAKREP