DİLŞEKER

Hayat ancak seninle güzel ey yâr!...

Gözümün bebeği bildiğim gözbebeklerinin derinliklerinde yüzdükçe ufuksuz sevda ikliminin Atlas okyanusunda buluyorum kendimi...Ateşîn bir sevda ahtapotunun kollarında evrilip çevriliyor; başımın tam hizasında saçılan gül yapraklarıyla ben de takla atıyorum... Mutluluğun takla atışlarıdır bunlar,biliyorsun...Öyle bir öteye beriye savrulma ki!.. Ah,öyle bir pârende ki!...

Bahçede seni salına salına yürürken görsem,gönlüme yağar bir Nisan yağmuru…

O hilâlımsı kaşlarının orta yerinde gül bahçeleri görmekteyim ey gülrîz!..Güller,ki derilmedik çiçekler…Kırmızı pembeli…Bir tanesi yukarıdan eğilip alnından öpmek istiyor. Hayır,olamaz ey dilşeker!..Tenine dokunan ten benimki olmalı…Hiçbir gül benim gibi yumuşacık okşayamaz o zerafet timsali yüzünü!..Öyle bir dokunma ki,nazlı bir ceylanı ürkütmeden okşar gibi…Ah gönülçeker!Bu kıskançlık yüzünden güllere de nerdeyse düşman olacağımı bir bilsen!..Kızar mıydın?..Yoksa hoşuna mı giderdi kıskanılmak duygusu?.. Bilmiyorum!Öyle bir bilmeyiş ki aklı başından alınmış gibi!..

Sınıfın penceresinden şöyle bir görünüp kaybolman bile benim için tan ağarışı!...

Kırmızı bir alev olarak algılarım hafif aralık duran dudaklarını…İnci inci dişlerin görünür beni kendimden alan beyazlığıyla...Ve yarı açık pencereden yüreğime sulusepken yağan o kar sesin ulaşır kulağıma…Ah,bir ses ki beni kuş cıvıltısına götüren…Ruhumu dağlayıp zilzurna sarhoş eden!..Lale açan,sümbül kokan bir büyüleme ki!…

Paydosta seni takip ederken bakışlarınla karşılaşmak ne tatlı bir izdüşüm!

Hani ara ara geri dönüp bakarsın ya!..Şekilden şekile girer gözlerinin ruhuma yansıyan akisleri…Uzun ve ay eğrisi kirpiklerin derin derin yaralar beni…Yaram kanadıkça aşkı öğrenirim!…Aşk sensin,şiir sensin!..Dal sen, tomurcuk sen!…Ve bakışların öyle bir nergis şenliği ki yaprakları yanağımda demlenir,baygınımsı ürpertilerle sarar uzuvlarımı;titretir,gönlümden gönlüne sallar durur, silkeler durur…

Doğal hayat kaynağım sensin çünkü!
A. E.