Hani Soğuk Bir Gündüzdü. Senin Üzerinde Beyaz Bir Mıontun Vardı. Bende KaraLara Bürünmüştüm. Buluşmamıştıkta. Sadece Orada Denk Gelmiştik. Gözlerine Bakmaya Cesaret Edemiyordum, Konuşmayı Her Zaman Beceren Ben, Bu Sefer Susmayı Tercih Ediyordum. Sonra Başladım Peşpeşe Yalanlar Söylemeye. Hani Bazıları Der Ya Ben Sana Hiç Yalan Söylemedim Diye, Ya Da Ben Asla Yalan Söylemem Derler. Ben Sana Söledim, Unuttum Dedim, Acı Çekmiyorum Dedim, Aslında Seni Sevmiyormuşum Dedin. Sen Zaten Beni Hiç Sevmediğin İçin, Bana Hiç Birşey Demedin. Gözlerine Bakmak, Sesini Duymak, Yakınında Olmak, Seninle Oturmak Ne Kadar Güzeldi, Gönlüm Ne Kadar Eğlenceliydi.
Şimdilerde Senin Hasretin Şiddetlendi Gönlümde. Seni Özlemeye Başladım Yine Çokca, Kanım Seni Görünce Hızlı Akmaya Başladı, Sen Yaşama Sevincimi Yeniden Arttırdın. Ve Eğer Yine Seninle Denk Gelirsek O Bankta O Sahilde, Seni Seviyorum Çok Seviyorum Diye Haykıracağım Gökyüzüne. Seni Çok Seviyorum, Küsme !