Binlerce büyütügüm umudumn biranda yokolması nede hazin birson oldu
Delicesine bglılıktı busehir benim icin ve asktı
Hlbuki bilmiyordum bn gcelerinin soguk oldugunu
Nezaman kldım ayazda tk bsıma ve ısıtmz oldu kolarım tenimi
Gitmem grektigini anladım
Artık bliyorum gitmeliyim ve yokolmalıyım busehir unutana kadar anılarımı
Pesimi bırakıp baskalarını üzene kdr kacacagım denizden günesten kordondan alsancaktan ewimden..
Biliyorum kacmak hic yoktu benligimde ve hep direnirdir hatlarda yargılarda acılarda
Hiç deiştirmemiştim kendimi aptalca bir cesareti tkıp gözlerime hep düsünmedim korkuyu kacmayı kaybolmayı
Ne deiştide gözlerdeki cesret bir anda sadece sönük birer cesretsizlik oldu
Kim yok etti busehre duydugum askı
Kim aldı elimdeki bna son klan mutlu olma istedigimi
Yok uslanmaz gönül anladım busehir kasvetiyle önünmde duruken ve anılar aptalca yüzüme gülümserken artık gitmeli askta kybedien son inancla
Anladım fazla burada hersey bana bir fazlalık koca sehirde ve kocaman bosluk beyinde
Zor gelenler acılar deilde gülünen gezilen her arasokakta bir umudumu kybedişim simdilerde
Yeni sokaklar yeni hayatlar yeni hkyeler
Aglayanlar gülümseyenler
Bir başka sehirde bir baksa hayat icin cabalayanlardanım işte
Hic bukadar kırılmamıstım bu kente
Ne denizinin kokusu ne sokagındki arnvut tslar avutur..nede güzeliigi aklımı alır
Bir kre kybedeilen inancın yerini hangi sacma kurgulardeki prefbrik hayaler alır
Her sokagındki adımlrmı gülüşlerimi bagırıslrmı hayalerimi sil
Kaybetim simdi hanene bir rakamı ekle ve bni bos bir sehirin bos sokagına ugurla sadece
Sesizce kimse knusmasın ve İzmir benimle aglasın…