Sessiz çığlığın içinden çıktı adam.Güneş çeşme başına vurunca suyun tadını anımsadı."Hapislik zor zaanat" dedi.İçinden duvarı çıkarmayı unutur mu bilinmez ama insanın kendine ettiğini de kimse kimseye etmedi dünya varolalı beri.
Uzun bekleyiş gibi konukluğu."Bitti" demeye korktu.Zaman ilk anımsamadan başlayarak hızla süpürdü.İçinde kalmışsa duvarı onu başa döndürdü.
Kaçmak istedi başka yeryüzü varmışcasına.Dönüş yoluna vijdanını bırakınca her şehir hesaba vurdu onu.
Olmadı! Bir resim çizdi göğe,başını her koyuşunda kaybolmak için.
Kaybolmak!
Unutmaya başladı adam ,suyun tadı nasıldı, kimdi en son kapıyı çalan ve aşk neye benzerdi.Duvarı sırtına vurdu ilk sokakta kayboldu.


İZMİR/ÇEŞME 01.06.05