Gittigin yerlerde dertlerinle birlikteysen,kendini bazi menfi seylerden soyutlay amiyorsan;etrafindaki güzelliklerin hic önemi kalmiyor.Baksan bile göremiyorsun farkliliklari.

Ilk önceleri kendini sahane bir atmosferde,mutluluk rüzgarlari üzerinde Alaaddin` ìn sihirli halisiyla ucuyor gibi hissetsen de belirli bir süre sonra fizik kanunun yer cekimi kuralina yenik düsünce;somut gercekler yüzüne samar gibi vurmakta gecikmiyorlar ne yazik ki!..

Özlemini duydugun sevinclerden bir de bakmissin ki uzaklasmissin.Her sey sana yabanci gelmeye baslamis.Yasamin labirentinde yolunu bile kaybediyor olabiliyorsun farkinda olamadan.

Acimasiz esen sogugun öldürücü etkisi altinda vücudun zangir zangir titremesi gibi insan beyninin bütün algilama anteleriyle menfi düsüncelerin karamsarligiyla bilinmeyen yönlere sürükleniyor olabilirsin.


Bazen tahmin etmedigin zamanda ve sekilde yüzünü yalayan esintiler,yeni isinmakta olan vücudunun kimyasini tarumar edebiliyor!Bütün hücrelerine dek üsüyebiliyor ve kendini donacak hissine kapiliyor olabiliyorsun.


Gurbette de olsan kacip kurtulamazsin!.Sen ne denli uzaklarda olursan ol,istersen kendini baska gezegenlere isinla yine de özlemini cektigin mutluluk rüzgarlarindan uzakta kalirsin maalesef.

Acaba her sey beyhude mi demek geliyor insanin icinden.

Seviseni bol bir gezegende insan hala kendisini demir kafeslerin icerinde hissediyor,güvendigi daglara erkenden karlar yagiyorsa yapacak bir sey yok demektir.

Her seyi oluruna birakmakta fayda var bence…